aksamayan saat gibidir bu sehir..planlı programlı memlekettir..hersey olagan akısı içerisinde sürer gider..sakin,durgun,adrenaline uzaktır..cok fazla yormaz insanı..kalabalıklar içinde bunaltmaz insanını..farklıdır az biraz digerlerinden..imbat eşliğinde güneşini batırmak,simite gevrek,cekirdege çiğdem demektir bu sehrin farkı..
Türkiyenin en modern şehri olarak tabir edilen benimse zihnimde sabahları köpeklerini gezdiren yaşlı kadınlarla özdeşleşmiş güzel memleketimin güzel bir şehridir.
istanbul'da yaşayan bir akrabam bir süre izmir'de kalınca, istanbul'a göç edenlerde hemşericiliğin daha yaygın olduğunu ve göç edenlerin nerelisin sorusuna van'lıyım sivas'lıyım türü cevaplar verdiğini, ancak izmir'de yerlisinin de, göç edenin de izmir'li olduğunu söylemişti. her ne kadar bu tüm izmir halkı için geçerli olmasa büyük kısmının böyle olduğunu söyleyebilirim. ben de başka bir ilden göç etmiş biri olarak izmir'liyim diyenlerdenim.
izmir'in halkını kaynaştıran miskin bir havası vardır ve türkiye ortalamasına bakıldığında daha uyumlu ve anlayışlı bir yapıya sahip olduğunu söyleyebiliriz.
bir de övünmek gibi olmasın ama dediklerimi desteklemesi açısından şu izlenimimi aktarayım. yılbaşı kutlamalarında vs. kalabalık meydanlardan genelde aynı taciz, sarkıntılık haberleri çıkar. bu taşra ve kent yaşamının çatışmasının bir sonucudur ve sık karşıaşılan bir durumdur. ancak 9 eylül kutlamalarında gündoğdu meydanındaki konserde abartısız 100.000 kişi vardı ve bırakın tacizi, ufak bir kavga belirtisi bile görülmedi. bu sanırım kaynaşabilmenin ve körfezden gelen imbat esintisinin bir sonucudur.
bir güzelliği paylaşma ihtiyacından olsa gerek, izmir'de yıllardır yaşayan insanlara bile izmir'i anlatma ihtiyacı duyarım hep. ama izmir'i ilk kez gören birine anlatmaya başladığımda işin içine böyle bir şehirde yaşamaktan duyduğum zevkin ukalalığı da girer. bir kaç gündür de geniş çaplı bir açıklayıcı izmir tanımı girmek istiyordum ama bunu uzun yazılara bile sığdırmak o kadar zor ki en sonunda fotoğraflardan destek almaya karar verdim. bunu da ancak bir merkez gezisi şeklinde yapabileceğim. ilk fotoğraf karataş tan sahilin bir görünümü. genelde merkezi dolaşmaya başlamam bu görüntüyle başlar. körfezdeki eski kötü koku gitti gideli buradan geçerken burnumu kapatmak yerine, manzarası için gözlerimi açıyorum artık.
kıyı boyu giderken apartmanların arasından ince uzun bir yapının yükseldiğini görürsünüz. bu tarihi asansördür. hepsini bitirdiğinizde yarım kilo verdiğiniz merdivenler olmadan önce halil rıfat paşa caddesine çıkmak için kullanılırmış.
asansörün üstünde bir restoran bir cafe bir de şahane manzara bulunur ki, bu manzarayı izlemek için sıraya girildiği olur.
konak meydanı neresinden bakarsanız bakın güzeldir. merkezinde saat kulesi bulunur. çevresinde de sırasıyla güvercinler banklarda oturanlar konak camii ve hükümet konağı bulunur. saat kulesinin kurulmasını ve bakımını da kemeraltı çarşısındaki bir saat ustası yapar.
meydanın tembel güvercinlerinin yaptığı iki iş vardır birisi yem yemek diğeri de ordan oraya uçmak.
karanlık basınca ise ışık oyunlarının güzelliği eklenir meydana. palmiyeler kağıt 500 liraların arkasında da görüleceği gibi saat kulesiyle bütünleşip simgeleşmiştir.
bu havuz meydana sonradan eklenmiştir, dışardan pek ilgi çekici durmayabilir ama fotojeniktir.
meydandan çıkarken gördüğünüz tahta köprüyü hemen geçmeyin. bir önünüze bir de arkanıza bakıp biraz seyredin.
basmane'nin ara sokakları da, merkezi de bir çok tarihi yapıyı barındırır. ara sokaklarındakitarihi evlerin bir kısmı restore edildi ama önemli bir kısmı ilgi bekler vaziyette. ama burada bir fotoğrafa iki tarih sıkıştırmak çok zor değildir. öndeki basmane garı. arka plandaki caminin minaresinin yapısı izmir'deki diğer bir çok minareyle aynıdır. keşke biraz mimarisi hakkında da bilgi verebilseydim.
orhan pamuk nasıl ki hayatın büsbütün berbat olamayacağını en azından bir boğaz gezisinin mümkün olduğunu söylüyorsa, her ne kadar boğaz'ın yerini asla tutamayacak olsa da izmir'de de bir kordon boyu vardır. dışarda yapacak bir şey bulamayanlar en azından denizi ciğerlerine çeke çeke kordon'u şöyle bir turlar.
isteyen bu çevreyi sıra sıra dizili faytonlarla da turlayabilir.
alsancakta deniz ve güneş her haliyle güzeldir. beraber oluşturdukları ışık oyunları ardındaki hayat meşgalesini anlatmak istiyordur. alsancakta gökyüzü bazen sarı olur o göğün altında kimi karnını kimi de kalbini doyurur;
kimi zaman kıpkırmızı olur kendini anlatmaya başlar;
kaçınılmaz olarak kapkara olur başkalarının parlamasına müsade eder.
bu gezinin bir yerinde mutlaka karşıyaka'ya uğramak gerek. ama otobüsle değil tabi. mutlaka vapurla. hem şöyle alsancak'a uzaktan bi bakmış olursunuz.
bütün bu güzellikleri görmek isteyen binlerce insan hiç boş bırakmaz buraları. karşıyaka çarşısının kalabalığı biraz yukardan bakınca ürkütücü gelebilir. bundan kurtulmanın en iyi yolu kalabalığa karışıp amaçsızca dolaşmaktır.
velhasılı kelam izmir kendini sevdiren, bana estetik duygusu ve sevk kazandırmış özel bir şehirdir. daha fazla söze gerek yok. sanırım içimdeki yazma açlığını bu sayede doyurabildim.
karaburun'u ak parti'ye, tire'yi de demokrat partiye kaptırmış, kalan tüm ilçelerinde chp demiş ilimizdir. aslında bu iki yerle ilgili de abartacak bir durum yoktur. oralarda "parti"ye değil "adaya" oy verilir. aday da abuk sabuk, marjinal bir partiden seçime girmediyse, lamı cimi yok kazanır zaten...
edit: faaip de oiad uyardı, sadece tire dp'nin. karaburun da chp'nin. ama oylar yeniden sayılınca bayındır akp'nin olmuş. accayip bir memleket bu izmir!
3 Eyfel Kulesi'ne,5 Boğaz Köprüsü'ne,10 Van Gölü'ne,20 Nou Camp'a,40 Beyaz Saray'a,80 Hollywood'a, kısacası hiçbir şeye değişmeyeceğim muhteşem şehir..
Alsancak'ı, Bostanlı'sı, Karşıyaka'sı, Göztepe'si, Mavişehir'i, İnciraltı'sı, Güzelyalı'sı, Bornova'sı vardır.
Ha bir de İkiçeşmelik'i, Eşrefpaşa'sı, Çimentepe'si, Bayraklı'sı, Limontepe'si, Şirinyer'i, Ballıkuyu'su, Kadifekale'si vardır.
Alsancak'ında köpeğini dolaştıran kızıl saçlı, orta yaşlı bir bayana, Kordonboyu'nda çimenlerin üzerinde sohbete dalmış gençlere rastlarsınız.
Bostanlı'sında kaykay yapan yeniyetmeler görürsünüz.
Göztepe'sinde balkonda ut çalan emekli öğretmenleri dinlersiniz.
Mavişehir'de, alışverişe çıkmış, güneş gözlüklü kızların marjinal saç kesimleri gözünüzü alır.
İnciraltı'nda bir balık lokantasında oturur, arkadaşlarınızla derin sohbetlere dalarsınız.
Karşıyaka'sında çarşıya girer, kitabevlerini dolaşır, almak istediğiniz kitapların adlarını kaydettikten sonra şansınızı sahaflarda denersiniz.
Bornova'sındaki Ege Üniversitesi'nin kampüsü sizi sizden alır; okur, alim olursunuz.
Bornova'sından metroya biner, Konak'ta inerseniz...
Konak'ta Yunan İşgali'nin duyurulduğu Bahribaba Parkı'ndan şöööyle bir yukarı bakarsanız...
Kadifekale'sinin surlarının bile artık görünmediğini anlarsınız.
Kadifekale'de bir belediye otobüsünün yakıldığını,
İnsanların imar izni derdi olmadan evlerine iki kat daha çıktıklarını,
Oldukça fazla göç alan Eşrefpaşa'sında sağa sola laf atan insanlar yüzünden yaz sıcağında bile bayanların etekle, şortla dolaşıamadığını,
İlk bakışta yeşillik, güzel bir alan gibi görünen İkiçeşmelik'teki Cicipark'ının kimsesizlerin, akli dengesi bozuk evsizlerin meskeni olduğunu,
Çimentepe'sinde Kadifekale'de artan Kürt nüfusunu hazmedemeyen, bağnaz, kavgacı milliyetçi gençlerin yetiştiğini,
Yine Çimentepe'sinde * Bulgaristan'dan, Yunanistan'dan, Arnavutluk'tan, Girit'ten, Rodos'tan göçen (ve hala göçmekte olan) Türklerin bu bağnaz anlayışlara entegre olmaya çalıştıklarını...
İşte bütün bunları görürsünüz...
İzmir güzeldir canım... Öyle yalnız sana bana değil, herkese...
ne olursa olsun, hangi şartlar altında olursa olsun değişik bir şekilde sarıldığım şehir. 'en azından izmir'deyim, en azından bildiğim topraklardayım' diyorum. oradayken bir şey olmaz gibi geliyor hep. başka il sınırları içinde savunmasızmışım gibi hissediyorum. onlarca aksi sebep ve engel sunulabilir önüme, ben kendi sebebimi, doğumdan itibaren en güzel zamanlarımda havayı orada solumuş olmaya bağlıyorum..
bir gün kız arkadaşımla akşam vakti kordon'da yürüyoruz, bu doldurulduktan sonra milletin çimlere uzandığı bölümde yani. hava henüz kararmamış, göz gözü görüyor. böyle çalı dibi falan da değil, resmen milletin ortası diye tabir edebileceğim bir yerde çimlere oturmuş 2 erkek gördüm. yüzleri bir birine bakacak şekilde oturmuşlardı, üzerlerinde ucuz gömlek vardı ve kirli sakallıydılar. kenar mahalle gençlerini andırıyorlardı daha çok. yalnız ben bu arkadaşların oturmasından fena halde kıllandım çünkü aralarındaki uzaklık 30 cm falandı en fazla. ben nedir bu samimiyet diye düşünürken bu 2 sert mizaçlı kirli sakallı arkadaşlar birden öpüşmeye başladılar (azından öptü). bir an şaşkınlıkla arkadaşıma baktım, sonra tekrar heriflere baktım... evet bunlar herifti ve öpüşüyordu. oha noluyo lan deyip bir süre öylece baktım. etraftan amcalar teyzeler, işportacılar geçiyordu. elbette isteyen istediğini öpebilirdi ve gün batımı herkes için romantizm doluydu. belki ordaki çoğu kimse bu gençleri fena halde yadırgadı ama kimse bu adamlara bi şey demedi, tüüü terbiyesizler deyip tükürmedi, dövmedi, bıçaklamadı, linç etmedi. ben de hayatımda ilk kez gördüğüm bu sahnenin şokunu atlattıktan sonra kız arkadaşıma döndüm ve "artık izmir tamamen olmuş, varacağı noktaya varmış" dedim. gülerek beni onayladı. gün batımı bizim için de romantizm doluydu ve yürümeye devam ettik.
buradaki insanların güzelliği şehirden kaynaklanmaktadır. izmirin güzelliği insanların içine işler ruhuna dokunur. güzel olmak bir ayrıcalık değildir burda. doğaldır. kedidir kedi ^^
sözlük hiçbir kurumla bağlantılı olmayan birkaç kişi tarafından düşünülmüş bağımsız bir platformdur.
sözlük içerisindeki yazıların tüm sorumluluğu yazarlarına aiittir. sözlük bu yazıların doğru olduğu hakkında bir teminat vermez.
yazılan yazıların telifi bize ait değildir, çalınız çırpınız ama kaynak gösteriniz.
