bir lâmba yanıyor, hafif ve sarı;
garip bir yolculuk, tren ve gülce.
bir hançer bölüyor, ah, rüyaları:
bir rüya, bir hançer, bir el; ve, ve, ve...
lâmbalar yanıyor, hafif ve sarı;
gece kar yağacak sabaha kadar.
toprakta et, kemik çıtırtıları...
yarı ölüleri bir korku tutar
değince bir taşa kafatasları.
-Ölüler ki yalnız tırnakları var,
ve yalnız burkulmuş diz kapakları...-
bir lâmba yanıyor, hafif ve sarı;
açıyor elini göğe bir kadın.
uzuyor, uzuyor altın saçları
uğrunda ölünen güzel kızların...
bir lâmba yanıyor, hafif ve sarı;
esmer delikanlı, hatıra ve kan.
yeşil gözlü kızın hıçkırıkları
sızıyor bir kapı aralığından;
lâmbalar yanıyor, hafif ve sarı.
lâmbalar yanıyor, hafif ve sarı;
Çocuklara açar mağaraları
gün görmemiş kuşlar ve örümcekler.
İlân-ı aşk eden dil balıkları
aşina suları çabuk terkeder..
lâmbalar yanıyor, hafif ve sarı;
bakıyor ateşe, küle böcekler.
köpekler parçalar kanaryaları,
mektupları bir boz ağaç kurdu yer.
baykuşlar ötüyor harabelerde;
yanıyor lâmbalar, hafif ve sarı.
bir kaza kurşunu bulur her yerde
süvarisiz şaha kalkan atları...
bir ruhun ışığı vardır göklerde,
lâmbalar yanıyor, hafif ve sarı;
Ötüyor baykuşlar harabelerde.
bir lâmba yanıyor, hafif ve sarı;
titriyor yıldırım düşmüş gibi yer.
bekledi arzuyla karanlıkları
anneler, babalar, erkek kardeşler.
ta içinde duyar ani bir ağrı,
bir hüzün şarkısı tutturur gider
anneler, babalar, erkek kardeşler.
lâmbalar yanıyor, hafif ve sarı;
her yatak dopdolu, bir yatak bomboş.
bir neşe şarkısı tutturur gider
birinci, ikinci, üçüncü sarhoş;
kurşunlar sıkılır göklere doğru,
serçe yavruları yuvada titrer.
lâmbalar yanıyor, hafif ve sarı...
bir lâmba yanıyor, hafif ve sarı;
İnce yelkenleri alıyor yeller.
titretir kalpleri ve bayrakları
gemiden toprağa uzanan eller.
lâmbalar yanıyor, hafif ve sarı,
bir yosun köküne hasret kalacak
gizli hazineler, su yılanları...
İnce yelkenleri alıyor yeller;
bir lâmba yanıyor, hafif ve sarı.
beyaz pelerinli hür tayfaları
kendine bağlıyor siyah kediler;
titriyor gönüller ve kara bayrak,
bir yosun köküne hasret kalacak
gemiden toprağa uzanan eller
bir lâmba yanıyor, hafif ve sarı.
bir lâmba yanıyor, hafif ve sarı,
garip bir yolculuk, tren ve gülce.
bölüyor bir hançer, ah, rüyaları:
bir rüya, bir hançer, bir el; ve, ve, ve...
mona roza, siyah güller, ak güller
geyvenin gülleri ve beyaz yatak
kanadı kırık kuş merhamet ister
ah, senin yüzünden kana batacak
mona roza siyah güller, ak güller
ulur aya karşı kirli çakallar
Ürkek ürkek bakar tavşanlar dağa
mona roza, bugün bende bir hal var
yağmur iğri iğri düşer toprağa
ulur aya karşı kirli çakallar
açma pencereni perdeleri çek
mona roza seni görmemeliyim
bir bakışın ölmem için yetecek
anla mona roza, ben bir öteliyim
açma pencereni perdeleri çek...
zeytin ağaçları söğüt gölgesi
bende çıkar güneş aydınlığa
bir nişan yüzüğü, bir kapı sesi
seni hatırlatıyor her zaman bana
zeytin ağaçları, söğüt gölgesi
zambaklar en ıssız yerlerde açar
ve vardır her vahşi çiçekte gurur
bir mumun ardında bekleyen rüzgar
işıksız ruhumu sallar da durur
zambaklar en ıssız yerlerde açar
ellerin, ellerin ve parmakların
bir nar çiçeğini eziyor gibi
ellerinden belli oluyor bir kadın
denizin dibinde geziyor gibi
ellerin, ellerin ve parmakların
zaman çabuk çabuk geçiyor mona
saat onikidir söndü lambalar
uyu da turnalar girsin rüyana
bakma tuhaf tuhaf göğe bu kadar
zaman ne de çabuk geçiyor mona
akşamları gelir incir kuşları
konar bahçenin incirlerine
kiminin rengi ak, kimisi sarı
ahh! beni vursalar bir kuş yerine
akşamları gelir incir kuşları
ki ben mona roza bulurum seni
İncir kuşlarının bakışlarında
hayatla doldurur bu boş yelkeni
o masum bakışlar su kenarında
ki ben mona roza bulurum seni
kırgın kırgın bakma yüzüme roza
henüz dinlemedin benden türküler
benim aşkım sığmaz öyle her saza
en güzel şarkıyı bir kurşun söyler
kırgın kırgın bakma yüzüme roza
artık inan bana muhacir kızı
dinle ve kabul et itirafımı
bir soğuk, bir garip, bir mavi sızı
alev alev sardı her tarafımı
artık inan bana muhacir kızı
yağmurlardan sonra büyürmüş başak
meyvalar sabırla olgunlaşırmış
bir gün gözlerimin ta içine bak
anlarsın ölüler niçin yaşarmış
yağmurlardan sonra büyürmüş başak
altın bilezikler o kokulu ten
cevap versin bu kanlı kuş tüyüne
bir tüy ki can verir bir gülümsesen
bir tüy ki kapalı gece ve güne
altın bilezikler o kokulu ten
mona roza siyah güller, ak güller
geyve'nin gülleri ve beyaz yatak
kanadı kırık kuş merhamet ister
aaahhh! senin yüzünden kana batacak!
mona roza siyah güller, ak güller
hikayesi acımtraktır. efsaneye göre üstad muazzez akkaya adlı hanımefendiye aşıktır üniversite zamanlarında fakat açılamaz bir tüelü hicabından. eh bir zamanlar gençlikte hicap varmış demekki. fakat neylersinizki testinin içindekidir dışına sızan ve sızıverir üstadın sevdası şiirleşerek. şiir dilden dile dolaşır. fakat akrostis'e bakmak kimsenin aklına gelmez. neyse efendim aradan yıllar geçer ve üstadın arkadaşlarından birisi şifreyi kamu oyuna sızdırır. efsane bu ya muazzez akkaya hanım efendinin bu şiiri duyunca intihar ettiği haberi geliverir. meğerse oda üstadı sevmiş fakat oda hicabından dillendirememiş sevdasını.
üstad "biz kırk yıldır bunları söylüyoruz ama aydınlar bizi dinlemiyor" diyor. islam birliği üzerine konuşuyor. koca koca adamlar eski bir sevdanın izini sürüyor.
muazzez akkaya'yı konuşanlar cumartesi gecesi partide yaptığın konuşmada neredeler. ellerin titriyor artık üstadım yaşlılıktan ve ben bunu izlemeye bile dayanamıyorum seni dinlerken.
koca koca adamlar muazzez akkaya'nın izini sürüyor.
[burada kızdığımız karakutu.com ve ahmet hakan benzeri yazarlardır]
karakoç üsdatımızın kelamıyla "modern leyla mecnun denemesi". serbest şiirin zirve yaptığı yıllarda, Orhan Veli akımı her yeri kaplamışken edebiyatımızın "gül, bülbül" gibi mazmunları yerlere serilmişken yazdım diyor üstad. "gül"de ısrar ediyor ve "monna rosa" vücut buluyor. ne yazık ki akrostişi ile ilgilenen bir takım insanların dillerine pelesenk olsa da "sezai karakoç şiiri asla popüler kültüre alet olamaz"ın bilincinde okurlar o'nu başüstünde tutmaya devam edeceklerdir.
Ellerin ellerin ve parmakların
Bir nar çiçeğini eziyor gibi
Ellerinden belli oluyor bir kadın
Denizin dibinde geziyor gibi
Ellerin ellerin ve parmakların . . .
'' Her okuduğumda başka diyarlara sürüklendiğim şiirin en can alan kısmı ,
Can'ımı alan kısmıdır ...
Hangi kadın okur da bu sözleri kıskanmaz benim kıskandığım gibi ,
ve hangi kadın mona roza olmak istemez bu şiirin ithaf edildiği ...''
. . . Ve ben hiç bir güzelliğe imrenmedim Onun güzelliği gibi;
Hiç bir kadını kıskanmadım Mona Rosa 'yı kıskandığım gibi !
sözlük hiçbir kurumla bağlantılı olmayan birkaç kişi tarafından düşünülmüş bağımsız bir platformdur.
sözlük içerisindeki yazıların tüm sorumluluğu yazarlarına aiittir. sözlük bu yazıların doğru olduğu hakkında bir teminat vermez.
yazılan yazıların telifi bize ait değildir, çalınız çırpınız ama kaynak gösteriniz.
