- türkiye de en güzel müziği yapan efsane grup. birçok parçası klasikler arasında yerini almıştır. duygusallık, aşk acısı, huzur, eğlence... her türlü müziği mfö bünyesinde bulmak mümkündür.ancak son albümleri agu ile bekleneni ortaya koyamamış olmalarına rağmen sonuçta bu bir mfö albümüdür ve kesinlikle alınıp, dinlenip, arvişe eklenmelidir.
- mazhar alanson, fuat güner, özkan uğur' dan oluşan ele güne karşı, peki peki anladık, vak the rock, no problem, geldiler, agannaga, dönmem yolumdan, m.v.a.b, agu gibi albümleri yapmış 70lerden beri hayatımızda olan ve iyi ki varlar dedirten güzel sesli güzel gönüllü üç adamdan oluşan grup.
- (bkz: mazhar alanson )
(bkz: fuat güner)
(bkz: özkan uğur)
- 1966'da mazhar alanson ile fuat güner'in tanışmasıyla başlayan beraberlikleri 1971'de özkan uğur'un onlara katılmasıyla 25 yılı aşan birlikteliklerinin başlangıcı oldu.1988'de eurovision şarkı yarışmasında sufi şarkısıyla ülkemizi temsil ederek 15. oldular.en son nisan 2006'da agu albümünü çıkaran grup özellikle sarı lalaler şarkısıyla yeniden hit olmuştur.
- ele güne karşı
vak the rock
ali desidero
yanlızlar garı
uç oldum
desu
sufi
piskopat
hamak
gibi birbirinden ilginç, dinlenilesi hoşlukta şarkıları yapan insan gurubu.
tasavvufi kelimeler kullanmaya bayılırlar hatta tasavvuf ruhlarındadır. batılı müzik aletleriyle bizim müziğimizi yaparlar.
- türk pop müziğinin duayenlerinden olan çok köklü bir gruptur. birçok güzel esere imza atmışlardır. bir ara grubun dağıldığı hakkındaki söyleşilere kulak asmayıp yollarına devam etmişlerdir. son albümleri olan agu da önceki albümler gibi gayet başarılı bir albümdür. Özellikle mazhar alanson' un besteci kimliği dikkatleri çeker.
- herkesin müzik piyasasında başarıyı bir şekilde yakalayabileceğini ama aslolan başarının devam arz etmesi gerektiğini gösteren, türk pop müziğinin yaşlı amcaları.
- ali desidero'larını dinlemekten usanmadığım, bu sabah yağmur var istanbulda'larıyla mest üstüne mest olduğum, sarı laleler'iyle dehlizlerden dehliz beğendiğim, sufi sufi'leriyle tenhalara uçuverdiğim, ele güne karşı'larıyla yüzümde gülücükler açtıran canım grup, cicim grup.
- (bkz: milli park)*
- bulundukları yere tırnaklarıyla kazıyarak gelen, geç gelen şöhretlerini de edepleriyle yaşayan üçlü... ben küçük bir çocukken trt'nin çocuk programlarında mazhar alanson'u oyuncu olarak seyrederdik. sanırım o yıllarda tanıştığı fuat güner ile bugünkü müziklerinin temelini atmışlardı. fuat güner, ünlü fotoğraf sanatçımız sami güner'in öğludur bu arada... her neyse... aradan geçen yıllarla birlikte özkan uğur'u da aralarına aldılar. birkaç grup denemeleri de olmuştu. bunların en kayda değeri "ipucu beşlisi" idi ve "heyecanlı" adlı şarkılarıyla ortalığı kasıp kavuruyorlardı. sonra izzet öz'ün yine trt'deki "sihirli lamba" programının müziği de onlara aitti. katı kuralları olan trt onlar için engel değildi bir anlamda. yıllarca o bu sanatçıya back vokal de yaptılar. ajda pekkan bunlardan biriydi. ne yaptılar ne ettilerse de bir türlü hakettikleri o zirveye çıkamadılar. ve bir gün...
1984'te ite kaka, ya batacağız ya çıkacağız mantığıyla "ele güne karşı yapayalnız" albümü yayınlandı. o sıralarda ortalıkta bugünkü gibi patlar patlamaz unutulan isimler yoktu. ne bileyim, cem karaca 12 eylül yüzünden yurt dışındaydı. barış manço bildiğiniz çizgisindeydi. yeni türkü'nün ilk albümü "buğdayın türküsü" toplatılmıştı, ikinci albümü "akdeniz akdeniz" 1983'te yayınlanmıştı. gençler dumanaltı kafelerde oturup, böyle acayip bir karamsar bir ruh haliyle gerzek muhabbetlere dalardı. bir önceki nesil içeride yargılanıyordu, bir sonraki nesil de "aman bunlar da yargılanmasın" diye paranoyanın allah'ını yaşıyordu. biz bir karar alıp da apolitik olmadık yani... ortam bunu gerektiriyordu. neyse, ayrı konu...
ele güne karşı ile birlikte çok şey değişti. böyle bir müziği türkiye'den birilerinin yapabilmesi bile mucizeydi. iğrenç ve yalak "türk hafif müziği" sanatçılarının bir şarkıyla en az 5 yıl ekranı parsellediği düşünülürse, insanı aptala çeviren bir gelişmeydi.
uzatmayalım efenim, back vocal yaparak kazandıkları parayı kumar oynar gibi yatırarak doldurdukları albümün bu başarısından sonra, bir anda onlar da şoke oldu, eminim... caddebostan'daki yazlık sinemada konser vermişlerdi bir yaz günü. şimdi ancak anadolu'daki köy kahvelerinde görebileceğiniz tahta iskemleler üzerine tüneyip seyretmiştik. izzet öz, bir kenarda kese kağıdıyla gizlediği içkisini yudumlayarak demleniyordu. konser bitiminde tatlı su eylemcisi bir grup sahneye fırlayıp pankart açmak istedi. ortam gerildi, gerilen ortamı mazhar alanson yatıştırdı: "arkadaşlar burada evrensel bir değeri dile getirmek istiyorlar" diye... ruhu 70'lerde kalmış bir kız da sahneye çıkıp üzerinde "peace" yazan bir afişi açtı. zafer işareti yapıp sahneden indi.
mfö, sonradan akıllarının ucundan geçmeyen bir teklifle "assolist" oldular. hatta anlatılanlara göre kendilerine assolist odası tahsis edildi. ve o odanın sonu da tam kendilerine yakışır şekilde oldu. yıllarca kapının önünden bakıp içini merak ettikleri odanın aynalarla kaplı, acayip bir mekan olduğunu görünce, mazhar alanson önderliğinde odadaki bütün aynaları paramparça ettikleri, bu durumun alel acele fahrettin aslan'a yetiştirildiği ve rahmetlinin de "ellemeyin çocukları, rahat bırakın. istediklerini yapsınlar" dediği de anlatılır.
hepsi işinin ustasıdır. hepsi eski topraktır ve iddia ediyorum, bir kuşağı arabeskten kurtarmışlardır. hala da canavar gibi müzik yapıp konser vermektedirler. helal be!
Vampircik - 2005 - 2015
sözlük hiçbir kurumla bağlantılı olmayan birkaç kişi tarafından düşünülmüş bağımsız bir platformdur.
sözlük içerisindeki yazıların tüm sorumluluğu yazarlarına aiittir. sözlük bu yazıların doğru olduğu hakkında bir teminat vermez.
yazılan yazıların telifi bize ait değildir, çalınız çırpınız ama kaynak gösteriniz.
sözlük sistemi ile geliştirilmiştir.
