Yalın, abartısız, süssüz film. Bir o kadar da vurucu, iç acıtan... Sanat filmlerinden sıkılırım; Nuri Bilge Ceylan veya Zeki Demirkubuz filmlerine tahammül edemem, bir yandan film izlerken bir yandan da başka şeylerle oyalanırım. Ama bu durgun filmde öyle olmadı. Karadeniz'in özlediğim güzelliği mi büyüledi beni, yoksa Yusuf'un yüzündeki geçmişte kalmış anlam mı, bilmiyorum... Ama sevdim filmi, sevdim Yusuf'u. Üstelik -yapılma biçimini değilse de- yapılma amacını tasvip ettiğim bir olaydır Hayata Dönüş Operasyonu. Ama "ölüme mahkum bir mahkum"u bu kadar içtenlikle sarsıp "doktora gitsene! yaşamak için uğraşsana be adam!" diye silkeleme isteğini, hiç bu kadar derinden duymamıştım...
Filmde muhteşem sahneler vardı: Eka'nın gidişini öğrendiği zaman Karadeniz kıyısına inen Yusuf'un üzerinde patlayan hırçın dalgalar gibi... Bir sonraki sahnede, bisikleti kamyonetin arkasına yüklemiş bir muşambayla soğuktan korunmaya çalışan Yusuf'un hali gibi... TRT2'de oynayan, eski Rus romanlarından uyarlama gibi görünen bir filmi aynı anda Eka'nın ve Yusuf'un farklı farklı yerlerde aynı ilgiyle izlemeleri gibi... Ve tabii, Daim Yusuf Orti eşliğinde geçen tabut gibi...
Keşke Lazca bilseydim de annenin dediklerini anlayabilseydim dedirtmiştir bu film... Onur Saylak'a olan hayranlığımı artırmaya yaramıştır bir de...
Ankara'nınki bir başka olmakla beraber, Elazığ'da da şahane olan mevsim.. O dağların hayalleşmesi, havanın soğurken görüntü olarak sanki soğumuyormuş gibi yapması, gündüz sizi idare edip akşam oldu mu öcü gibi "böööö" dercesine üşütmesi..
f tipi cezaevlerindeki insanların yaşamının ilk kez bir vizyon filmi olarak sinemalara gelmesi bir haykırışın, bir umudun, bir ses çıkarışın, bir ülke gerçeğinin gün yüzüne çıkmasıydı, bir ışıktı. bu bakımdan gayet umutla gittiğim bir filmdi sonbahar. yönetmenin de röportajını okumuştum filme gitmeden. ilk uzun metrajlı filmi çektiği için heyecanlıydı, görselliğe önem veren sanatsal bir melodram filmi gibi idi sonbahar onun anlattıklarından çıkardığıma göre.
filmi izledikten sonra da filme gitmeden duyduklarımdan fazlasını göremedim malesef filmde. yarım kalmış hikayelerle doluydu film. görsellik bakımından eşsiz doğa manzaraları insanın içini ısıtsa da o görsel öğeler konuyla bütünleşmeden filmden ayrı kareler gibi kalmıştı zihinlerde filmin genelinde. f tiplerindeki yaşama dair 1 dakikayı geçmeyen bir görüntü ve replikler vardı ana tema aslında o olmasına rağmen. matematiğin önemini vurgulayan neden olduğu belli olmayan bu ve benzeri replikler de vardı içinde az konuşma geçse de. filmi izlerken neden sonuç ilişkisi kurmaya çalışırken yoruldum. nedenler verilmiyordu izleyiciye. altmetin olarak verilir diye beklerken de sadece yine manzaralar vardı perdede. kesinlikle politik veya melodram filmi değildi sonbahar. sokakta kitap alırken gördüğü kıza aşık olmuştu yusuf. yalnızdı yusuf. annesiyle konuşmuyordu yusuf. ve sonunda ölecekti yusuf. bunlar oldu film bitti. olaylar arası bütünsellikten uzak, kısa film tadında bir film olmuştu sonbahar.
karadeniz'in denizinin, yaylasının, dağının eşsiz görüntüsünü izlemek ve sonundaki hüzünsel tablo için gidilebilir derim yine de
sözlük hiçbir kurumla bağlantılı olmayan birkaç kişi tarafından düşünülmüş bağımsız bir platformdur.
sözlük içerisindeki yazıların tüm sorumluluğu yazarlarına aiittir. sözlük bu yazıların doğru olduğu hakkında bir teminat vermez.
yazılan yazıların telifi bize ait değildir, çalınız çırpınız ama kaynak gösteriniz.
