orjinali odun kömürü ateşinde yapılan et ve sebzelerin ateşe yakın mesafede konumlandırarak pişirildiği bol dumanlı lezzet abidesi, elektriklisi dumansızı gibi versiyonlarıda vardı ama asla kömürle yapılanın yerini tutmaz, parklar bahçeler gibi topluma açık yerlerde yapılmadığı sürece pişirilmesi ve yenilmesi çok eğlencelidir
pikniklerin olmazsa olmazlarından. üstünde pişen etin, tavuğun ve sebzenin maksimum lezzet verdiği, ilkel pişirme aleti. tek başına yapıldığında hiçbir keyif vermeyen, arkadaş grubuyla piknik veya evde yaptığınızda ise muhabbetle beraber son derece zevkli olabilecek bir aktivite türüdür.
eskiden mangal bugün kullandığımız manâdan daha farklı anlamı muhtevi idi. zirâ eskiden insanlar mangal denildiğinde cızbız, köfte, kanat değil ısınma meselesini derhâtır ederlerdi. boylarına, yapıldıkları malzemelere ve işçiliklerine göre fiyatları ve kıymetleri farklı farklıdır. bugün müze halinde bulunan saray, köşk ve yalılara giderseniz görebilirsiniz. yahût antikacıları dolaşırsanız tek tük de olsa rast gelirsiniz. amma en güzeli hânesinde mangalı bulunan bir ahbâba sahip olmaktır. çünki bu sâyede etraflıca tetkik edebilirsiniz.
kultur yozlasmasi ile artik yurdumun bazi kesimleri tarafindan ilkel ve itici bulunarak ecnebi versiyonu olan "barbeku" adiyla anilmaya baslanan acik alan et pisirme aktivitesidir. demek ki neymis bazi kimseler "bugun barbeku yapmaya gittik" filan dediginde havali oluyormus *.
ormanlık alan, bir müstakil evin bahçesi yada Ä°stanbul da bilimum yeşil alanlarda yapılan, et, tavuk, balık ve alkollü içkinin başrollerini paylaştığı, ortalama 3 öğünü kapsayan ailevi faaliyet.
istanbul şehremini'deki dede yadigarı doğduğum gecekonduda, rahmetli babamın yakıp kıpkırmızı halde oturma odasına getirdikten sonra yine rahmetli dedemin ceketinin cebinden çıkardığı fındıkları közlerin üzerine bıraktıktan sonra kabuklarının yanışını kardeşimle "vaaay" nidalarıyla seyredip, odanın içine yayılan tarifsiz kokusu hala burnuma çalınan. ardından simsiyah yanmış fındık kabuklarının içerisinden çıkardığımız kızıl kahve fındıkları biraderle birlikte yanan ellerimize üfleye üfleye kırt kırt yediğimiz an itibariyle beni tatlı hülyalara salan galvaniz kapaklı hatıra.
üzerine pişecek şeyleri koymadan kömüründeki zehirli gazların tamamen uçması beklenmelidir. bunu nasıl anlarsınız?
kömür tam kor hale gelince kuvvetlice körükleyin ve bir anda körüklemeyi bırakın, eğer bıraktığınız anda kor halindeki kömürün üzerinde mavi alevler oluştuğunu görürseniz henüz mangalınız hazır değildir.
zehirlenmeyin. zaten har ateşte mangal eti çabuk yakar içi pişmez.. ateşin biraz geçmesi iyidir, tabi bu aktif yanma süresinin kısalması demek olduğu için elinizde pişmemiş etler kalabilir. onu da ben gelip ayarlamayayım arkadaş.
"adanalının yangından kurtaracağı ilk şey nedir?" gibi bilmecelerde yer alan,duyulduğunda kebap,kusbası,balık,sucuk,ip atlama,top,piknik gibi güzel seyleri akla getirten halkımızın balkonda kullanamaması ve piknik kültürünün azalması nedeniyle özlediği keyiftir.
hürriyet gazetesinde; behiç pek, can barslan, bülent üstün, latif demirci ve emrah ablak gibi çizerlerin, haftaiçi her gün karikatürlerinin yayınlandığı köşe.
türk insanın olmazsa olmazlarından biri olan pişirme gereci ve yöntemi. millet olarak en büyük keyfimizdir mangal yapmak. bunun içinde bulduğumuz en ufak bir yeşil alanı bile değerlendirirz. çocuk parkları, sahiller hatta otoyol kenarlarındaki refüjlerdeki iki metrelik yeşil alanları bile. altında pijaması üzerinde beyaz atleti ile ailenin en büyük erkeği mangalcıbaşıdır. geçen yıl kene korkusu bile durduramadı mangalcıları.
bu da yurdum insanın ince zekası, tasarruf bilinci ve mangal sevdasının yarattığı şahaserlerden biri.
sözlük hiçbir kurumla bağlantılı olmayan birkaç kişi tarafından düşünülmüş bağımsız bir platformdur.
sözlük içerisindeki yazıların tüm sorumluluğu yazarlarına aiittir. sözlük bu yazıların doğru olduğu hakkında bir teminat vermez.
yazılan yazıların telifi bize ait değildir, çalınız çırpınız ama kaynak gösteriniz.
