olmayan şeyleri kendi kafamızın içinde yaşamamız durumudur. burda söylenebilecek ve unutulmaması gereken iki şey var.
bir:çok aşırı ve imkansız olmadıkça hayal etmek iyidir. çünkü insanlar hayallerinin peşinden koşar. hayalleri için savaşır.
iki:ama imkansızı hayal edersek hayal dünyamızda yaşamaya başlarız ve o dünya bir gün kesinlikle üstümüze yıkılır.
her an, her yerde, her konuda gerçekleştirileblecek eylem. gözünüzü kapatıp hayal dünyasında yol alabileceğiniz gibi bazen gözünüz açıkken de hayal edebilirsiniz.
hayal kurduğunuz zaman etraf giderek bulanıklaşır. misery kitabındaki yazar karakter, kağıdın üzerinde beliren bir delikten baktığını söyler yazı yazarken, tıpkı onun gibi, hayal kurarken gördüğümüz belirli bir alan olur, diğer herhangi bir şey çekmez dikkatimizi.
hayallerimizin sınırı var mıdır bilmiyorum. sınırı olsa bile, kendimizi hayal konusunda kontrol edebilir miyiz bunu da bilmiyorum. bildiğim şey, hayal kurmanın isteğimiz dahilinde gerçekleşmediği. genellikle "dur biraz hayal edeyim" demeyiz, sadece bir zaman sonra kendimizi hayallere dalmış dururken bulur ve uyanırız.
bir başkasının hayalleriyle ilgilendiğinizde büyük risk altına girersiniz farkında olmadan. eğer siz o hayallerin gerçekleşmeyeceğini biliyorsanız ama yanınızdaki kişi bilmiyorsa -odun erkek ve pembe panjurlu ev hayali kuran kızcağız örneği gibi- sonunda o bilmeyen taraf kırılacaktır. böyle şeyleri açıklamak da zordur işte. iki taraf için de zor, öğrenen için de, anlatan için de.
hayallere ortak olmak büyük sorumluluk gerektirir. "şunu da yaparız dimiii" diye canla başla, hevesle anlatan kişiye -eğer bunlar gerçekleşebilecek olaylarsa- "tabi yaparız!" diye destek olmak yapılacak en iyi iştir belki.
peki hayal kurmak ne derece doğrudur? zamandan zaman değişir belki bu. bunalım içinde bulunduğunuz bir anda, olmayacak şeyleri hayal etmek sizi daha da kötü yapabilir. ama öte yandan bu bunalım halindeyken, gerçekleşebilecek şeyleri hayal edip umutlanmak size yaşam sevinci verebilir hafiften, the last leaf'teki kızın hayali gibi. "bir gün napoli körfezi'nin resmini yapacağım!"..
hayallerimizin hayatımızı ne derece yöneteceği de yine tartışılır bir konu. insan olur, hayallerinin peşinden koşar ve diğer hiçbir şeyi önemsemez. siyasi hayalleri için gençliğini, özgürlük hayalleri için canını, evlilik hayali için ailesini, okul hayali için tarlayı, aşk hayali için azılı abilerini bir kenara atabilen cesur insanların yaptığı ne kadar doğrudur? elbette bana laf düşmez bu konularda. ama yaptıkları yanlış olsa bile, sırf cesaretleri için, hayal kurmaya cesaret ettikleri için gözümde değerlidir bu insanlar.
hayaller kişiden kişiye değişir, öyle değil mi? bir adet barbi bebek evi hayali kuran minik bir kız, hep bir kedi beslemek istemiş olan hayaller dünyasındaki kız, anadolu lisesi giriş sınavını kazanacağını hayal eden kız, hep iyi resim çizebilmeyi hayal etmiş olan genç kız, bir gün benim de artı oylarım olacak diye hayal kuran yeniyetme bir vampircik, bir gün benim de eserlerim müzeye girecek diye hayal kuran vampir, bunların hepsi aynı kişi olabilir. hepsini elde edememiştir belki bu kızcağız, ama zaten bebek evi bu yaşında bir işe yaramayacaktır, kedi beslemekten de artık vazgeçmiştir. elde ettiklerinin çoğu artık onunla birliktedir ve kızımız mutludur. mu acaba?
hayal kurduktan sonra elde ettiğinizde hayallerinizi, onları kaybetmemek yeni hayaliniz olmalı belki. çünkü kaybettiğinizde en başa dönmüş olursunuz. yenden hayal kur, yeniden elde etmeye çabaa.. ohohoo uzun iş. en iyisi elimizdeyken kaybetmemek.
hayal kurmak olayına hırsı karıştırmamak lazımdır. her zaman için böyledir bu. belki azim olabilir, "elinden gelen her şeyi yapmak" da olabilir. ama hırs, hayır... hele ki hayaliniz gerçek olamayacak bir şeyse, hırsınız size zarar verir, başkasına da vermez zaten. belki düşmanınıza-varsa- yarar sağlar hepsi bu. abartmayın hayallerinizi.
hayallerin peşinden koşmak elbette güzeldir. hayaliniz gerçekleşir gibi olunca, diğer insanların sizin yanınızda olduklarını gördüğünüzde nasıl da mutlu olursunuz... ama ah... kaybetme tehlikesi her zaman yok mudur? eğer hayalinize çok bağlanırsanız, gözleriniz hayal kurarken olduğundan daha da körleşirse, tehlikenin farkında olmayabilirsiniz. en yakınınızdaki tehlikeyi bile göremeyebilirsiniz. bunu önlemenin bir yolu yok bildiğim kadarıyla, sadece çevrenizdekilere daha dikkatli bakın. sizden aldıkları kaynaklarla kendi devletlerini kurmak isteyen isyancılar gibi, veya boşanırken aldığı tazminat davasıyla yeni düğününün masraflarını karşılamayı planlayan bir eş gibi, etrafınızdakilere dikkatli bakmanızı öneriyorum. evet. sanırım böyle.
hayalleri, yazı boyunca farkında olmadan ikiye ayırdık. yani ayırdım**. "gerçek olabilecek hayaller" ve "gerçek olamayacak hayaller" diye. bu da kişiden kişiye değişir. bir bebek evi almayı bir yetişkin hayal etseydi yarın odasında olurdu o ev. ama küçük bir çocuk için gerçek olamayacak bir hayaldir o. en kötüsü de, gerçek olabileceğini düşündüğümüz hayalin gerçek olamayacağını öğrenmektir. bir süre sonra onu farklı kategoride hayal etmeye başladığınızda, hayal etmek tatlı gelir yine.
"queeeen! sen dinliyor musun beni??!!"
"ah.. pardon ya. dalmışım bir an."
"hayal kuruyordun değil mi gene? gerçekçi ol biraz. hayallerle bir yere varamazsın."
"peki" *sen öyle san**
hayal etmek güzel bir sey..
yaa hayal edecek hayalim kalmamıssa ne yaparım.diye düşündünüz mü?
ben düşündüm çünki hayal edecek hayalim kalmadı bu dünyada neyin hayalini kurduysam yok oldu.elimden ucup gitti.hayat bazılarına güzel yüzünü gösterirken bazılarına kötülükleri gösterir. işte bende bunlardan biriyim sevinsin düşlerim çünkü artık hayal etmiyorum hiçbirşeyi kaybetmek istemiyor yüreğim sevdigi seyleri,
ama demek isterim ki hayal etmek güzeldir.düşlerini kurdugunuz hayallerin gercek olması güzeldir.
umarım herkezin hayali düşleri gercek olur..
bir ben kaldım hayalinde
sabahı bekleyen yıldızlar gibi
bi ben kaldım gözlerinde
gözlerden süzülen göz yası gibi
bir ben kaldım sonsuza.
sonsuzu arayıp yok olan gibi....
aslında beklentilerimizi sanal olarak kendi içimizde yaşamamızdır.bu beklentinin hayal etmek olarak nitelendirilmesi ise aslında kendi içimizde inançsızlık ve karamsarlıktandır tabi beklentiye de bağlı.imkansız bir şeyi beklemek de hayaldir elbette.
insan aklının, ruhunun ve kalbinin bir yere kadar başarabildiği bir yerden sonraysa tıkandığı eylem. ancak olayların işleyişini hayal edebiliyor insan. ben buna karşıyım. hayal ettiğim insanın, o anın kokusunu alabilmeliyim. en azından kokusunu. bunun çaresizliği öldürüyor beni. tabi o an yaşandığı vakit, yani yaşanırsa, güzelliği burada saklı olacak ama olsun.**
sözlük hiçbir kurumla bağlantılı olmayan birkaç kişi tarafından düşünülmüş bağımsız bir platformdur.
sözlük içerisindeki yazıların tüm sorumluluğu yazarlarına aiittir. sözlük bu yazıların doğru olduğu hakkında bir teminat vermez.
yazılan yazıların telifi bize ait değildir, çalınız çırpınız ama kaynak gösteriniz.
