Harikulade bir sözdür...

Halimizi/hatrımızı açıklamaya hep bununla başlarız; biliriz ki, 'küfür ve dalalet dışındaki her hal için' şükretmek gerekmektedir. Ne biri bize telkin eder, ne de biz birini taklit için kullanırız bunu. Doğrudur, çok severiz; severiz de Allah için severiz, Allah'ı andığımız için severiz. 'Hamdolsun'un muhatabı kimdir, Allah'tır; O'ndan başka kimseye hamdedilmez: Elhamdülillahi rabbi'l alemin... *

Elhamdülillah, hamdolsun, keremine şükür, çok şükür, Allah bugünümüzü aratmasın* vb.. gibi tabirler bizdendir, biz de onların mayasındanız. Biz, kendimize 'kökü bizde' olanların meydan getirmiş oldukları kültürü referans alıyoruz, terminolojimiz onunla kurulmuştur, yaşayışımız onunla örgülenmiştir, genlerimize o işlemiştir...

Bu kültür, bizim "lazım-ı gayr-ı müfarık"ımızdır. Varsak onunla varız, o yoksa biz de yokuz*. Allah "biz"i yok etmesin...

* *