temizlersiniz anı parçalarını, acı parçalarını, güneşli günler gelir. dışarı çıkılır, çalınmış bin yıla yetecek kadar gülünür, çalınmış bin yıla yetecek kadar konuşulur, çalınmış bin yıla yetecek kadar mutlu bile olunur..
ta ki siz temizlediğiniz parçalara takılmış ruh parçalarınızı da söküp attığınızı anlayana kadar.. ruhunuzdan bir şeyler çalan yıllar değil, sizsinizdir, silemeden devam edemeyeceğinizi düşünürken siz, silmiş ama sizsiz devam etmişsinizdir. haberiniz bile olmaz.
bir gün aynaya bakıp bir eksiklik hissedip de çığlığı bastığınızda anlarsınız çöp kamyonuyla gitmiş olanların ruh kırıklarınız olduğunu. şehrinizden uzakta ıssız bir yerde kaldıklarından öksüzdürler artık, geriye kalan parçalarınız da hep üvey olurlar yeni hayatınızda.
yeni ruhlar evlat edinirken bilemediğiniz şey; sildiklerinizle eksilmiş olduğunuzdur.
artık asla bir aile olamaz eksilenlerinizden kalanınız.
bilgisayar ortamında silmek, bir dosyanın kaldırılarak kullanılabilir alanın geri kazanılmasıdır. bu durum bildiğimiz gibi bir yazıyı silgiyle silip de kağıdı temiz hale getirmeye benzer. her ne kadar silgiyle güzel silsek de yazı kağıdın üstünde bir iz bırakmıştır, her ne yazdıysanız ultraviyole ışığının altında görebilirsiniz. bilgisayarda da bir dosyayı sildiğiniz zaman işletim sisteminiz (tercihen windows) o dosyanın içeriği ile bir oynama yapar ve sistem tarafından okunabilmesini engeller (sisteminiz her dosyayı 0 ve 1 rakamlarının bir kombinasyonu olarak algılar - windows bu sıralamanın yerini öyle bir değiştirir ki sistem o dosyayı artık bulamaz)
silinen dosya geri gelir mi? evet. bunu çok da iyi olmasa da yapan programlar var, hatta bazıları 20 kere format atıp üstüne windows bile kursanız eski verilerinizi kurtarabileceğini iddia ediyor. ***
hiç, hiç yazı görmemiş bir kâğıdın temizliğiyle, yazılıp silinmiş bir kâğıdın temizliği bir olur mu?? dedirten fiil. insanı efkâra sevk eder. silmek.. nereye kadar yâhu.. ne zamana kadar silinecek mevcut olanlar? hiç mi bir karâra varılmayacak, hiç mi kendinden emîn bir hâlde göğüs gerile gerile âleme gösterilmeyecek yazılanlar?..
her yazdığımız aslında birer leke ise, peki, silelim.
ama her yazdığımız, o ânımıza âit birer eser ise, arşivleyelim, silmeden. tek zerresine dokunmayalım. o vakti acısıyla-tatlısıyla geçiren gönlümüzün ve rûhumuzun hatırı için belki de..
yazının geri kalanı stephen king'in kara kule serisinin son kitabından esinlenerek yazılmıştır, spoiler içerebilir, aman diyeyim.
the dark tower adlı kitapta bir karakter vardır, patrick denville diye.. bitime çok az kala ortaya çıkar, dandelo'nun yerinde. bir ressamdır denville, 16-17 yaşlarında gözükmektedir, dilsizdir. dandelo'nun yıllarca işkence yaptığı zavallı çocuk, muhteşem bir resim kabiliyetine sahiptr, doğaüstü bir yetenektir aynı zamanda.
küçük yaşlarından beri dandelo'nun evinin altındaki zindanımsı yerde kalmıştır denville. arada sırada resim çizebilmiştir... ama bir konu önemlidir. patrick silgi nedir bilmez. kusursuz karakalem çizimlerinde hata yapsa bile onu öyle ustalıkla kapatır ki, hata ortadan kaybolur. bütün kalemlerinin arkasındaki silgi kısımları kesilmiştir.
o zaman düşündüm ben de... silgi diye bir şey olmasaydı yazı ve resimde de, ne yapardık acaba?
kağıtların üzerinde silgi kullanmaya alışkınız hepimiz. mürekkeple yazılacağı zamanlar dışında ekstra özen göstermeyiz bir şeye, ne de olsa silmek eylemi kolaydır epey. backspace veya delete olmasaydı bilgisayarda nasıl da dikkatli yazardık düşünebiliyor musunuz? bir daktilo incelediğimde kullanmanın çok zor olacağını düşünmüştüm, geri dönüş ya çok zordu ya da hiç yoktu çünkü benim için.
silmek işi bu kadar kolayken, neden bir şeylere özen gösterelim ki?
sonra sil baştan filminde söz edildiği gibi hafızamızı düşündüm. bir şeyleri unutmak veya bir kişiyi hafızadan silmek ya çok zor ya da imkansızdır. böyle bir şeyin olabilmesini dileriz çoğu zaman. "keşke seninle hiç tanışmamış olsaydım" deriz hatta. ama düşünün bir, hafızayı kolaylıkla silme imkanımız olsaydı, hayatımızı nasıl vurdumduymaz yaşardık, hayalinizde canlandırabiliyor musunuz? önümüze gelen herkese hak etmediği değerler verirdik belki, duyguları iyice abartırdık, nasıl olsa üzülmemize gerek kalmayacak diye düşünürdük, bir hafıza silgisi var ya..
tıpkı patrick denville'in resim çizişi gibi, hayatımızda da anormal haller(bunama gibi) dışında bir silgi kullanamıyoruz. ama bize bir kez şans verildi mi, patrick'e silgi verildiğinde silgileri nasıl sevip hep kullanmak istediyse, biz de kolaya alışıp hepsini siliveriyoruz.
size deseler, "bak böyle bir yöntemi var hafızayı silmenin" deseler, tek bir olayı silmekle yetinir miydiniz? bence yetinmezdik. iyi ki hafızamızı silemiyoruz, patrick denville silgisiz 17 yıl yaşadıysa, biz de bir şeyleri hayatımızdan çıkarmadan, onları kamufle ederek yaşayabiliriz.
bu arada silgi nedir bilmeme mevzusu çok ilginç. küçük çocukları öyle mi yetiştirsek acaba, silgisiz?
sözlük hiçbir kurumla bağlantılı olmayan birkaç kişi tarafından düşünülmüş bağımsız bir platformdur.
sözlük içerisindeki yazıların tüm sorumluluğu yazarlarına aiittir. sözlük bu yazıların doğru olduğu hakkında bir teminat vermez.
yazılan yazıların telifi bize ait değildir, çalınız çırpınız ama kaynak gösteriniz.
