takva. film perdesinden bu yana hiç bir duygu yansımayan film. erkan can ne kadar acı çekerse çeksin, pişmanlık nedamet duysun, filmin bütününde de böyle bu. kupkuru kuruyor içimiz filmden çıkınca. İlk bakışta müslümanlar hakkında olumsuz yaklaşmayan bir film, şeyh de derli toplu bir tip gibi gözüküyor ama kazın ayağı öyle değil. tarikatın gelir kaynağı belli değil. sakıncalı işler dönüyor. para karşılığı imar izinleri falan. adamımız bunları içine sindiriyor, gidip belediye başkanları ile görüşerek para karşılığı imar izinleri falan alıyor, ama gördüğü rüyalardan rahatsız oluyor. mütahitlerin gelip kendisini bulma amaçlarından rahatsız olmuyor da, onlardan fazla para aldığı için rahatsız. Şeyh de tabi ki bu gelir gider çarkının başına oturmuş, etrafındaki müritleri kullanan bir adam. kirayı ödeyemeyen bir aileye bile tahammülü yok. sonuçta mesuliyetini kaldıramayacağı bir seçime sürüklüyor muharrem'i. aileyi tercih etse bir öğrenci okuyamayacak, öğrenciyi seçse aile mahfolacak. bu tercihin her halikarda sorumlusu muharrem olacak. kafayı yiyecek. sen de seyr-i süluktan geri dönemedi diyeceksin. kısaca film neresinden tutsan elinde kalıyor ve de özet olarak bir şey anlatmıyor.