yaşamın denge unsurlarındandır. bir olgunun yanlışlığını bilmeniz değil öğrenmeniz, öğretilmeniz değil yaşamanız gerekmektedir. günah tam da bu noktada devreye girer; sevabı, özgür iradeyi, öğrenmeyi, zekayı vs. anlamlı kılan negatif unsurdur. tabii bu, "tecavüz haram, ama önce yaşayıp öğrenmem lazım" demek değildir. günah her ne kadar dini bir kavram olsa da, etik ve ahlaki değerlerle paralellik arz eder. aksi halde, tüm ateistler bu bağlamda tecavüzcüdür.
işletilmez işlenir, tekildir, özneldir, özeldir. din, zeka ve ahlaki-insani unsurlarla ilişki içerisinde yürümediğinde, " din buna günah diyor ama bence değil" kargaşası yaşanır. zira mensubu olunan dinin zamanlar üstü-ötesi olduğunu kavranılamadıysa, " kur-an da şarap haramdır diyor, o halde yeni rakı haram değildir" gibi dangalak bir sonuca ulaşılır. ki bu durumda içilen rakı içen için günah değildir, çünkü akılsızlar günahsızdır.
hiçbir günah insanın kendini daha iyi hissetmesini sağlamaz ve her günahı olumlayarak daha iyiye daha doğruya yol almak kişinin iradesinde, kapasitesinde ve "insan oluşu"ndadır.