2 hafta önce kadar arkadaşlarımla iş çıkışı ''hadi nostalji yapıp kafa dağıtalım biraz'' diyerek gitmeye yeltendiğimiz ancak kapıdaki abinin : ''caravan club oldu arkadaşlar'' demesiyle aynı nizam geri döndüğümüz mekan.
Kimsenin kimseyle uğraşmadığı, on yedisinden ellisine kadar her yaş grubunda insanın manowar tişörtüyle, takım elbisesiyle, gelinliğiyle* gerek topluca, gerek kafa dağıtmak amacıyla yalnız başına gidip su katkılı birasını içip sevdiği müziği dinlediği; mazisi 92' li yıllara kadar uzanan, beyoğlu' nun belkide rock tayfası için eski kemancıdan sonra en bilindik mekanlarından biriydi caravan. Son dönemlerinde girişindeki sağlı sollu poster ve figürlerin kaldırılmasına ve o metruk izbe havasının daha ''temiz'' bir hale dönüştürülmesine rağmen yeni haline dahi yine de alışmaya çalışmıştık.. Kanın hızlı aktığı dönemlerde sabah 4 lere kadar takılıp, eve sabah dolmuşu ile dönebilmek için 3-4 arkadaş cepteki bozuklukları üst üste koymamızdan tutun da sandalye üstlerine çıkıp tabi birazda fişek dönemlerimizin verdiği enerjiyle headbang yaparak 2 gün boyunca boyun ağrılarıyla dolaşmamıza sebebiyet verecek kadar melankolik anılarla doluydu içi. Tabii ki Beyoğlunda onlarca alternatif olacak yine rock müzik dinleyen tayfa için ama gelecekte bile artık çoluğa çocuğa karışmış, mesleğini eline almış kelli felli eski müdavimleri için balık pazarından geçerken şöyle bir kafalarını çevirip eski günlere gülümseterek flashback yaptıracağı kesin...