Kalbimi defalarca paramparça ettiği halde kırdığım zaman pişmanlıktan öldüğüm, Gayretullaha dokunur korkusu ile hem ondan hem Allah'tan c.c. af dileyerek vicdanımı susturmaya çalıştığım yegane insan *
hayatında ilk kez izliyor olduğu fillmin gidişatı hakkında bile doğru yordamalarda bulunan ve yordamaları gerçekleştiğinde de ahaha seneryayo ben yazdım sanki, nasıl da bildim haha diye gülen kadındır. sabahtan akşama kadar tv izlemelerine veriyorum bunu.
Neredeyse bir kilo meyveyi soyup, doğrayıp otuz yaşındaki oğlunun ayağına getiren cinsleri de var:) boşuna denmemiş cennet annelerin ayakları altında diye. (bkz: her eve lazım)
saat kavramlarıyla matematiğin sınırlarını zorlayan insanlardır. çünkü onların dünyasında asla dokuzu on geçe diye bir şey yoktur. o, saat on demektir. hatta ve hatta 22.30 gibi bir saatin doğrudan "hadi saat on iki oldu" şeklindeki değişik denkliği ile karşılaşabilirsiniz. zamanın ötesinde yaşıyorlar gerçekten, öyle böyle değil.
Karşılıksız sevgi timsali,fedakar ve cefakar eli öpülesice varlıktır.
Ama annelik sadece çocuk doğurmak ile ölçülebilecek bir değer değildir.Her ne kadar biyolojik olarak böyle olsa da işin psikolojik kısmı herkesin anne olamayacağını hatta olmaması gerektiğini söyler.
sahip olduğu çocuk fazlaysa, doğru ismi denk getirmekte zorluk çeken kişidir;
-bana ordan bardağı uzatsana ahmet, mehmet, ayşe, fatma, hayriye..
-osman, anne, osman. al bu da bardak!
-amaaannn, neyse ne işte!!
Arif Nihat Asya şiirinde "Anne"sinden, dünyaya getirip, koruyup yetiştirdiği en değerli varlığına ...
İlk kundağın
Ben oldum, yavrum;
İlk oyuncağın
Ben oldum!
Acı nedir
Tatlı nedir... bilmezdin...
Dilin damağın
Ben oldum!
Elinin ermediği
Dilinin dönmediği
Çağlarda, yavrum
Kolun kanadın
Ben oldum
Dilin dudağın
Ben oldum
Belki kıskanırlar diye
Gördüklerini
Sakladım gözlerden
Gülücüklerini...
Tülün duvağın
Ben oldum!
Artık isterlerse adımı
Söylemesinler bana
"Onun annesi" diyorlar...
Bu yeter sevgilim, bu yeter bana!
Bir dediğini iki
Etmiyeyim diye öyle çırpındım ki
Ve seni öyle sevdim sana
O kadar ısındım ki
Usanmadım, yorulmadım, çekinmedim
Gün oldu, kırdın...
İncinmedim;
İlk oyuncağın,
Ben oldum, yavrum
Son oyuncağın
Ben oldum...
Layık değildim
Layık gördüler
Annen oldum yavrum,
Annen oldum!
sözlük hiçbir kurumla bağlantılı olmayan birkaç kişi tarafından düşünülmüş bağımsız bir platformdur.
sözlük içerisindeki yazıların tüm sorumluluğu yazarlarına aiittir. sözlük bu yazıların doğru olduğu hakkında bir teminat vermez.
yazılan yazıların telifi bize ait değildir, çalınız çırpınız ama kaynak gösteriniz.