vampircik diyarının ne anlama geldiğini, ne gibi farkları olduğunu ve diyar gezginlerinin nasıl oluşuma katılıp nasıl davrandığını gözler önüne seren vampircik hikayesidir. vampircik felsefesi bu hikayeye dayanır;

karmaşıklığın kentinden, patırtıların gürültüsünden kaçarcasını salmıştı kendini gökyüzüne vampir. uçuyordu. yıllardır yaşadığı ortamdan sıyrılmak istemişti sadece, şimdi ise nerelere gittiğini bilmeden sadece gidiyordu. kaçtığı yer hala aklındaydı. kimsenin kimseyi dinlemediği, sadece zenginlik ve popülaritenin öneme alındığı, halkını tabanlara bölen bir yerdi. kara bulutlar ardında da olsa gayet netti hatırladıkları. başlarda alt tabakadan da olsa sevmişti orayı. gülümseyen insanlar, heyecanı engellenemeyen yeniler hep istek doluydu. sonraları işler değişti. zenginliği artanlar kültürü unuttu, adab bozuldu ve sözler laçkalaşıp küfre dönüştü. sinirleri gerilenler hep ağıtların ardında gömüldü. bazı büyüklerin hüzne dayanamayıp sessizce terk-i diyar ettiği bile söylenir oldu. sonrasında mekan kültürden öte, karşıtlığın ve küfrün can damarı gibi olmuştu. baştakilerin yapacağı birşey yoktu, kalabalık kalabalığı gömmüştü.

o ise, henüz bembeyaz bir diyarda uyandı kabusunun ardından. etraf karla örtülmüştü sanki. tek bir adım bile atılmamış bir kar örtüsü. doğrulup gökyüzüne baktığında hiç bu kadar parlak bir manzara ile karşılaşmadığını düşündü. sonra çocukça, o beyaz örtüyü bozmak istemeyerek ilk adımlarını atmaya başladı. özenerek attığı adımlarla ne amaçladığını bilmese de bozmaya kıyamadığı örtüyü en güzel şekilde süslemek istediğini düşündü. sonraları o gibilerin sayıları arttı. nasıl olduğunu anlamıyordu ama uyandığında daha bir kalabalık oluyorlardı. hepsi onun gibiydi. hepsi özeniyordu bu tertemiz diyar için. hepsinin amacı yaşamaktı, sonsuz yaşamlarını daha mutlu bir diyarda devam ettirme çabaları vardı. amaçları ve doğruları tekti; en güzel diyar için en kibar, en doğru, en dost canlısı adımlar atılmalıydı. sonra diyardaki ilk haykırış duyuldu; "başardık!".