gözlüğün ilk ortaya çıkışı ilkçağlara kadar dayanıyor. ilkçağlarda insanlarının optik hakkında bilgileri olduğu, camın belirli bir formunun cisimleri büyüttüğünü fark ettikleri biliniyor. hatta milattan önce l000 yıllarına ait, büyüteç olarak kullanılmış cam örneklerine girit'teki kazılarda rastlanılmış.

İlk gözlüklerin mercekleri konveksti ve sadece yakını görme problemi olanların işlerine yarıyordu. uzağı görme sorunu olanların derdine çare olacak konkav mercekler ilk gözlükten yüzyıl sonra üretildi. uzağı görme sorununu yani miyopluğu düzeltecek merceklerin ancak 15. yüzyılda yapılabilmesinin sebebi o tarihlerde, gözlüğün daha çok yakını okuma amaçlı kullanılması, uzağı görememenin o kadar önemsenmemesi ve içbükey merceklerin imalinin daha zor ve pahalı olmalarıydı.

yüzün ortasında düşmeden durabilen gözlükler 1700’li yılların başında ortaya çıktı. bu, gözlük tarihindeki en önemli buluşlardan sayılmıştır. edward scarlett 1730'da londra'da sabit gözlük sapını icat etti. saplar kafaya göre ayarlanabildiği için gözlük burun üzerine daha az ağırlık yapıyor, düşme tehlikesi de önlenmiş oluyordu.


14. yüzyıl ortalarında İtalyanlar gözlük camlarına şekillerindeki benzerlikten dolayı 'mercimek' anlamında 'lenticchie' adını verdiler. İngilizcesi de 'lentis' olan mercimek, yaklaşık iki yüzyıl gözlük camı anlamında da kullanıldı. günümüzde kullanılan 'lens' adının kökeni mercimeğe dayanmakta
İlk gözlükçü dükkanı ise 1783'de philadelphia'da açılmış. dükkan sahibi gözlükleri bir sepetin içine yığıyor, müşteriler de bunları tek tek deneyerek gözlerine uygun geleni alıyorlarmış…*

İlk güneş gözlükleri de 1430'lu yıllarda Çinliler tarafından kullanılmıştır. ateşte dumanın isi ile kararttıkları gözlükler görme kusurlarını düzeltmek ya da güneşten korunmak için değildi. Çinliler başta mahkemeler olmak üzere bir çok yerde gözleri görünmesin, düşünceleri göz ifadelerinden belli olmasın diye bu koyu renkli gözlükleri takıyorlardı.