okumayan birinin neler kaybettigini asla anlayamayacagı, turgut özben'i, selim ışık'ı, günseli'yi, süleyman kargı'yı, olric'i bilmeyen birinin zannımca şanssız bir insan kabul edilecegi, oğuz atay'ın deyimiyle "tutunanların anlamayacağı" bir başyapıt,şaheser.

---birinci şarkı'dan---

"gene sapıttın selim.seni kim durduracak?"
söylemiştim süleyman: ben başlamazsam ancak
durdurulabilirim.ayrıca fakir dilim
baglı hece vezniyle, taş kesildi sağ elim.
hecenin çarmıhına çivilenmiş ellerim.
kafiye tanrısına kurban oldum. efendim?
"bir şarkının sonuna kadar sabredemedin."
bundan kaybediyorum, böyle oldugum için.

ne olur tutma beni artık hece vezniyle
allahın, senin ve tüm sevenlerin izniyle
çözülsün zincirlerim, tutulan kol çalışsın.
bir espri ugruna harcatmayın, alışsın
selim ışık insana.söylesin şarkısını
kesintisiz, acemi. oblomov hırkasını
çıkarsın bedeninden. ey ölü ruh kıyam et!
begendin mi süleyman? "begenmedim, devam et."

---