kazım koyuncu'nun ölümünden az bir süre önce seslendirdiği, bunu burada paylaşan ilk insan olabilme mutluluğunu bu kişiye bile tattırabilecek kadar "kalbin telleri"ni gerebilmişse eğer, daha fazla söylenebilecek bir şey yoktur hakkında sanırım.
sözleri de şöyledir;
işte gidiyorum;
birşey demeden
arkamı dönmeden
şikayet etmeden
hiçbirşey almadan
birşey vermeden
yol ayrılmış, görmeden gidiyorum!
ne küslük var ne pişmanlık kalbimde
yürüyorum sanki senin yanında
sesin uzaklaşır herbir adımda
ayak izim kalmadan gidiyorum!
gerdiğin tel kalbimde kırılmadı
gönülkuşu şarkıdan yorulmadı
bana kimse sen gibi sarılmadı
işığımız sönmeden gidiyorum.