tesadüfler silsilesinin, materyelist bilimle gerdeğe girmesi sonucu ortaya çıkan fikirleri kendine çıkış noktası olarak alıp, dünyaya ve hayata dair bakış açısına bu durumu refere eder. dünyanın, atmosferin, yaşamın kısacası bu kusursuz döngüyü açıklarken kutsal ve kusursuz bir yaratıcının varlığını reddeder ama, bunu yaparken aynı zamanda "yaşam" denilen döngüyü "doğa"nın yarattığını da benimser. sonuçta inandığı, kendinden üstün bir varlığın olduğudur*. olaya bir adım daha geri atıp bakılırsa, farkında olmadan doğaya tapınmalarının yanı sıra bilime tapındıklarıda farkedilir... (bkz: ironi)
acizliklerle bezeli beşerin bu denli küstah ve kendini beğenmiş olması ilginçtir.
tabii " inanmayı" avam bir kavram olarak gören, ateizmi daha cool ve kendinden emin görünmek için üzerinde taşıyan tiplerde vardır. ama konumuz onlar değil, zaten konu olarak ele alınacak bir yanlarıda yoktur.*

edit: yok olan bir şeyin varlığını reddetmek mantık hatasıdır.