arda'nın zaman zaman umarsız bir yalnızlığının içinde tek başına kaldığı, kimseciklerden yardım gelmediği halde sağ çizgide örselenmiş avuç içi parlaklığında debelendiği bir ilk yarı izledik. dikkat ettiniz mi neden bu haldeydi arda? ilk yarının ortalarına doğru tuncay'la girdiği ikili mücadelede aşil tandenonuna histerik bir darbe aldı, kamera bu detayı çok geç farketti, bakın altını çizerek söylüyorum, o pozisyonda arda'nın marazi gülüşünün altında çok önemli bir mesaj var, bunu kimse dile getirmedi, basında bu türde herhangi bir yazıya rastlamadım.

"önde zeytin ağaçları arkasında yar" der bedri rahmi eyübuğlu, hadi hakan şükür'ü "zeytin ağacına" benzeterek bu işi çözdük, peki "yar" kim oluyor? inanılır gibi değil. bu durum dikkatlerden kaçıyor. bakın altını çizerek söylüyorum, futbol günümüzde endüstriyel bir mecra haline geldi, bayramların da eski tadı kalmadı, bakın altını çizerek söylüyorum, ikircikli bir kaosun içindeyiz, nereye gidiyoruz allah aşkına..