tasavvuf ıstılâhı olarak 'soyunmak', bir mürebbiye teslîm olmak, bir mânevi yola intisâb etmek demektir. bununla ilgili çok güzel bir hâdise anlatılır:

Ä°rfân ocaklarının sırlanmadığı demlerde, soğuk kış günlerini rahatlıkla geçirebilmek için sözüm ona uyanıklık eden bir adamcağız galata mevlevihanesine varmış. o zaman postnişîn olan galib dede hazretlerinin huzuruna çıkmış. "efendim," demiş, "bendeniz soyunmaya geldim." hazret bakmış adamcağızın üstü başı perişan. "evlâdım," demiş, "Önce seni bir giydirelim."

efendim, işte kadîm insanlar böyle güzîde zevât imiş. karşısına gelenin ayıbını yüzüne vurmayıp setreder, kimseyi eli boş göndermezlermiş. şükürler olsun ki bu nevi zevât, bugün hâlâ mevcut ve belki de dünya onların hatrına, hürmetine duruyor.