tenâsüh olarak da ifade edilen ve asrımızda bile kabul görmesinden mütevellid hayretlere gark olmama sebep olan inanç. aslında tasavvufta bir seyr u süluk vardır. yani dünyaya allah'ın halifesi olarak gönderilen ve eşref-i mahlukât * olarak isimlendirilen insanın, geldiği yeri hatırlaması ve beşeriyet seviyesinden insanlık mertebesine vasıl olması istenir. zannımca mevzu bahs ettiğimiz tenâsüh akidesinin de bu cereyandan etkilendiği kabul edilebilir.

meselenin bir de mantık kısmı var. bir evvelki hayatında cani, katil olan bir şahsın faraza daha sonraki hayatında millete hâdim, gerçek bir mümin olduğunu kabul edelim. eger ahiret inancını gözönünde bulundurursak, ilâh bu şahsın hangi hayatına göre mükafât ve mücazât verecektir. her ne hal ise su götürür meseledir. ve münakaşası belki de lüzumsuzdur.