derya kuzusu, seni seviyorum sadece kulakta takılmaz biliyor musun...
bazen insanın boğazına da takılır ki bunu birçoğumuz yaşamıştır.
hangisi daha rahatsız edicidir.
kulakta bir yalan seni seviyorum mu..
yoksa söylenmedik söylenemedik bir seni seviyorum mu....

babam ameliyata gireceği sıralardaydı. yanına gittim kötü birşeyler olmasından korkarak. elimi tuttu. baba seni seviyorum demek istedim diyemedim. gücüm de vardı ya... diyemedim. dediğim an bitecek tüm metanetimi kaybedecektim. boğazımda takıldı kaldı. bir cisim bir nesne gibi hissettim onu. seni seviyorum.
geldi. boğazıma takıldı ya hani ağzımı açıp baksanız içeri orada gerçekten de görecektiniz onu.
seni seviyorum.
hem de yalan da değildi. gerceğin ta kendisiydi ya. tüm ihtişamı da oradaydı.
seni seviyorum baba.

ben hayatta en çok babamı sevdim
karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
çarpı bacaklarıyla ha düştü ha düşecek
nasıl koşarsa ardından bir devin.
o çapkın babamı ben öyle sevdim
bilmezdi ki oturduğumuz semti
geldi miydi gidici hep acele işi
çağın en güzel gözlü maarif müfettişi.
atlastan bakardım nereye gitti.
böyle ezber ettim gurbeti
sevinçten uçardım hasta oldum mu.
kırkı geçti mi ateş çağırırlar istanbul'a
bir helalleşmek ister di mi oğluyla
tifoyken başardım bu aşk oyununu
oh dedim göğsüne gömdüm burnumu
ben hayatta en çok babamı sevdim
en son teftişine çıkana değin
koştururken ardından o uçmaktaki devin
daha başka tür aşklar için açıldı nefesim fikrim canevim
ben hayatta en çok babamı sevdim.

(can yücel ustamızın türk eğitim devi olan babası hasan ali yücel için yazdığı şiir)