babası ölüm ya da bilinmeme sebebiyle hayatta olmayan.

bir çocuk dünyaya geliyor ama babası hayatta değil. öyle biliyor ya da. büyüyor oyunlar oynuyor ama babası yine yok. annesi onu türlü yalanlarla avutmaya çalışıyor ama nafile. içinde bir boşluk. dolmuyor. nedir baba? kimdir? neden hayatta değil? niçin herkesin babası var ve onun niye yok? binlerce soru... sorular soruları açıyor. açmaz büyüyor. anlamını bilmediği bu kelime onu tarifi imkansız dertlere sürüklüyor. yaşı büyüdükçe çözmeye başlıyor babanın ne demek olduğunu. çözmeye başlıyor kendine neden yıllarca piç dendiğini. suçlu babası mı? ya da annesi? çocuklar mı? toplum mu? çözemez tabi. unutmaya çalışır. unutamaz. sadece o boşluk yokmuş gibi davranır. anne bellidir. kesindir. doğurmuştur. ama baba...*

bir de başka birini düşünün. gözlerini dünyaya açtığında babası yanında. hep kendine kol kanat geriyor. hiçbir konuda yardımını esirgemiyor. olmaması ihtimalini düşünemiyor bile. sevgilisiyle kavga ediyor ama babasıyla dertleşiyor. bazen azarlıyor babası. ama olsun. kendi iyiliği için yaptığını biliyor. kaybetmeyi düşünemiyor. zaman geçiyor ve bir gün gidiyor o da. hiç ummadık zamanda. hiç olmaması gereken zamanda. daha yapılacak çok şeyin olduğu zamanda. gidiyor işte arkasına bakmadan. gidiyor arkada kalanları düşünmeden. öyle büyük bi boşluk ki. kaybedilemez. olamaz. olmamalı... dinlemiyor işte. ardında dağ gibi bir boşluk bırakıyor. balyoz gibi iniyor yüreğine geride kalanın. hiç olmasaydı diyor içinden. ama susuyor içi yine. oldu ya. gördüm ya...*

bir insana babasız demek ne kadar ağır gelir ona. piç demek hele o kadar kötü ki. babasız değiliz hiçbirimiz. iki insan vardı babasız. ikisi de peygamberdi. ve ikisi de gitti bu dünyadan. onların dışında kalanlar babasız olur mu hiç? bu isimle bir roman yazan bir daha düşünsün. bu kelimeyi ağzına alan bir daha düşünsün. bundan daha iyisini yazacak olan varsa otursun yazsın... (bkz: öksüz)*