yağmur deyip nurullah genç'in yazdığı, 1990 türkiye diyanet vakfı na't-ı şerif büyük Ödülü'nü alan yağmur isimli na't-ı şerifi hatırlamamak imkansızdır..


yağmur

vareden'in adıyla insanlığa inen nur

bir gece yansıyınca kente sibir dağından

toprağı kirlerinden arındırır bir yağmur

kutlu bir zaferdir bu ebabil dudağından

rahmet vadilerinden boşanır ab-ı hayat

en müstesna doğuşa hamiledir kainat


yıllardır boz bulanık suları yudumladım

bir pelikan hüznüyle yürüdüm kumsalları

yağmur, seni bekleyen bir taş da ben olsaydım


hasretin alev alev içime bir an düştü

değişti hayal köşküm, gözümde viran düştü

sonsuzluk çiçeklerle donandı yüreğimde

yağmalanmış ruhuma yeni bir devran düştü


ıhtiyar cübbesinden kan süzülür nebi'nin

gökyüzü dalgalanır ipekten kanatlarla

mehtabını düşlerken o mühür sahibinin

sarsılır ebu kubeys kovulmuş feryatlarla

evlerin anasına dikilir yeşil bayrak

yeryüzü avaredir, yapayalnız ve kurak


zaman, ayaklarımda tükendi adım adım

heyula, bir ağ gibi ördü rüyalarımı

çölde seni özleyen bir kuş da ben olsaydım


yağmur, gülşenimize sensiz, baldıran düştü

düşmanlık içimizde; dostluklar yaban düştü

yenilgi, ilmek ilmek düğümlendi tarihe

her sayfada talihsiz binlerce kurban düştü


bir güzide mektuptur, çağların ötesinden

ulaşır intizarın yaldızlı sabahına

yayılır o en büyük muştu, pazartesinden

beyazlık dokunmuştur gecenin siyahına

susuzluktan dudağı çatlayan gönüllerin

sükutu yar, sevinci dualar kadar derin


çaresiz bir takvimden yalnızlığa gün saydım

bir cezir yaşadım ki, yaşanmamış mazide

dokunduğun küçük bir nakış da ben olsaydım


sensiz kaldırımlara nice güzel can düştü

yarılan göğsümüzden umutlar bican düştü

yağmur, kaybettik bütün hazinesini ceddin

en son, avucumuzdan inci ve mercan düştü


melekler sağnak sağnak gülümser maveradan

gümüş ibrik taşıyan zümrüt gagalı kuşlar

mutluluk nağmeleri işitirler hıra'dan

bir devrim korkusuyla halkalanır yokuşlar

bir bebeğin secdeye uzanırken elleri

paramparça, ateşler şahının hayalleri


keşke bir gölge kadar yakınında dursaydım

o mücella çehreni izleseydim ebedi

sana sırılsıklam bir bakış da ben olsaydım


sarardı yeşil yaprak; dal koptu; fidan düştü

baykuşa çifte yalı; bülbüle zindan düştü

katil sinekler deldi hicabın perdesini

ıstiklal boşluğuna arılar nadan düştü


dolaşan ben olsaydım save'nin damarında

tablosunu yapardım yıkılan her kulenin

ebedi aşka giden esrarlı yollarında

senden bir kıvılcımın, süreyya bir şulenin

tarasaydım bengisu fışkıran kakülünü

on asırlık ocağın savururdum külünü


bazen kendine aşık deli bir fırtınaydım

fırtınalar önünde bazen bir kuru yaprak

uğrunda koparılan bir baş da ben olsaydım


sensizlik depremiyle hancı düştü; han düştü

mazluma sürgün evi; zalime cihan düştü

sana meftun ve hayran, sana ram olanlara

bir bela tünelinde ağır imtihan düştü


badiye yaylasında koklasaydım izini

kefenimi biçseydi ebva'da esen rüzgar

seninle yıkasaydım acılar dehlizini

ne kaderi suçlamak kalırdı, ne intihar

Ãœstüne pırıl pırıl damladığın bir kaya

bir hurma çekirdeği tercihimdir dünyaya


suskunluğa dönüştü sokaklarda feryadım

tereddüt oymak oymak kemirdi gururumu

bahira'dan süzülen bir yaş da ben olsaydım


haritanın en beyaz noktasına kan düştü

kırıldı adaletin kılıcı; kalkan düştü

mahkumlar yargılıyor; hakimler mahkum şimdi

hakların temeline sanki bir volkan düştü


firakınla kavrulur çölde kum taneleri

ahuların içinde sevdan akkor gibidir

erdemin, bereketin doldurur haneleri

sensiz hayat toprağın sırtında ur gibidir

şemsiyesi altında yürürsün bulutların

sensiz, yükü zehirdir en güzel imbatların


devlerin esrarını aynalara sorsaydım

çözülürdü zihnimde buzlanmış düşünceler

okşadığın bir parça kumaş da ben olsaydım


sensiz, tutunduğumuz dallardan yılan düştü

ılkin karardı yollar, sonra heyelan düştü

güvenilen dağlara kar yağdı birer birer

sensizlik diyarından püsküllü yalan düştü


yağmur, duysam içimin göklerinden sesini

yağarsın; taşlar bile yemyeşil filizlenir

yıldırımlar parçalar çirkefin gölgesini

sel gider ve zulmetin çöplüğü temizlenir

yağmur, bir gün kurtulup çağın kundaklarından

alsam, ölümsüzlüğü billur dudaklarından


madeni arzuların ardında seyre daldım

küflü bir manzaranın çürüyen güllerini

senin için görülen bir düş de ben olsaydım


şehirler kabus dolu; köylere duman düştü

tersine döndü her şey sanki; asuman düştü

kırık bir kayık kaldı elimizde, hayali


hazindir ki, dertleri aşmaya umman düştü

ayrılığın bağrımda büyüyen bir yaradır

seni hissetmeyen kalp, kapısız zindan olur

sensiz doğrular eğri, beyaz bile karadır

sesini duymayanlar girdabında boğulur

ana rahminde ölür sensizlikten bir cenin

şaşkınlığa açılır gözleri, görmeyenin


saatlerin ardında hep kendimi aradım

bir melal zincirine takıldı parmaklarım

yeryüzünde seni bir görmüş de ben olsaydım


sensiz, ufuklarıma yalancı bir tan düştü

sensiz, kıtalar boyu uzayan vatan düştü

bir kölelik ruhuna mahkum olunca gönül

yüzyıllardır dorukta bekleyen sultan düştü


ay gibisin; güneşler parlıyor gözlerinde

senin tutkunla mecnun geziyor güneş ve ay

her damla bir yıldızı süslüyor göklerinde

sümeyra'yı arıyor her damlada bir saray

tohumlar ve iklimler senindir; mevsim senin

mekanın fırçasında solmayan resim senin


yağmur, bir gün elimi ellerinde bulsaydım

güzellik şahikası gülümserdi yüzüme

senin visalinle bir gülmüş de ben olsaydım


tavanı çöktü aşkın; duvarlar üryan düştü

toplumun gündemine koyu bir isyan düştü

ıniltiler geliyor doğudan ve batıdan

sensizlikten bozulan dengeye ziyan düştü


islaklığı sanadır ahımın, efganımın

ıçimde hicranınla tutuşuyor nağmeler

sendendir eskimeyen cevheri efkarımın

nazarın ok misali karanlıkları deler

bu değirmen seninle dönüyor; ahenk senin

renkleri birbirinden ayıran mihenk senin


bir hüzün ülkesine gömülüp kaldı adım

kapanıyor yüzüme aralanan kapılar

sana hicret eden bir kureyş de ben olsaydım


yağmur, sayrılığıma seninle derman düştü

beynimin merkezine ölümsüz ferman düştü

silindi hayalimden bütün efsunu ömrün

bir dönüm noktasında aklıma rahman düştü


nefesinle yeniden çizilecek desenler

çehreler yepyeni bir değişim geçirecek

aydınlığa nurunla kavuşacak mahzenler

anneler çocuklara hep seni içirecek

yağmur, seninle biter susuzluğu evrenin

sana mü'mindir sema; sana muhtaçtır zemin


damar damar seninle, hep seninle dolsaydım

batılı yıkmak için kuşandığın kılıcın

kabzasında bir dirhem gümüş de ben olsaydım


kardeşler arasına heyhat, su-i zan düştü

zedelendi sağduyu; körleşen iz'an düştü

şarkısıyla yaşadık yıllar yılı baharın

ınsanlık bahçemize sensizlik hazan düştü


yağmur, seni bekleyen bir taş da ben olsaydım

çölde seni özleyen bir kuş da ben olsaydım

dokunduğun küçük bir nakış da ben olsaydım

sana sırılsıklam bir bakış da ben olsaydım

uğrunda koparılan bir baş da ben olsaydım

bahira'dan süzülen bir yaş da ben olsaydım

okşadığın bir parça kumaş da ben olsaydım

senin için görülen bir düş de ben olsaydım

yeryüzünde seni bir görmüş de ben olsaydım

senin visalinle bir gülmüş de ben olsaydım

sana hicret eden bir kureyş de ben olsaydım

damar damar seninle, hep seninle dolsaydım

batılı yıkmak için kuşandığın kılıcın

kabzasında bir dirhem gümüş de ben olsaydım