an itibari ile kendisinden korkan bünyelerin yine yüreğine indirmiştir.

pört ve dolu dolu gözlerimle sümüğümü çeke çeke gece yarısı yatağımdan çıkıverip evin türlü kenar ve köşelerinde 'annii' diye yakına yakına dolanıverdiğimden bu yana, çılgın gibi ürktüğüm olgudur.

eşşek kadar oldum ki; çok yakında daha da olacağım gerçeği, iki kaşımın ortasında bir mermi edası ile pikelerken, ben şu an, şu dakika, hala o günün taze ürkekliği ile, ceylan gibi sekiveriyorum.

hani olmaz ama ki olmayacak zaten, olur da bir gün geri dönüşümsüz manyaklaşıp kendimden bir parça bırakıversem şu dünyaya, gök gürlediğinde eminim ki korkacağı yerde beşiğinden ayaklanıp anasını teselli eder.

ben ise, sümüğümü silmek için peçete isterim kendisinden.

ve;

hala gürlemekte.