hanefimezhebinde vâcip;

yapılması -aynen farz gibi- kesin olarak gerekli olan, lakin terki durumunda farzı terkedenin cezasından daha az bir cezaya müstehak olma sonucunu doğuran hükümdür.

örneğin namaz kılan bir kişi, namazın farzlarından birini tamamen terk ettiğinde namazı da tamamen iptal olur.* fakat namazın vaciplerinden birini terk ederse namazı iptal olmaz, namazın sonunda sehiv secdesi yapılarak bu hata tamir edilebilir.

farz ile vâcibin farklarından bir ikincisi de şudur ki, farzın gerekliliğini inkar eden kişi din ile alakasını koparıp atmış* olurken vacibin inkarı kişiyi sapkın durumuna düşürse de, küfre sokmaz. zira vâcib kat'idelillerle sabit olmamıştır.


hanefimezhebi dışındaki ulemâ'nın çoğunluğu vâcibin farzdan farklı olmadığı görüşündedirler.