diziyi izlerken seviniyorum baya, sanki çok sevdiğim bir arkadaşımı görmüş gibi, çikolata ya da abur cubur yiyormuş gibi böyle anlamsız salak bir neşeyle. bitince de acayip üzülüyorum ya bu insanlar neden dizilerde, niye benim babaannem öyle değil? niye mürsel gibi hoop yardır mürsel! diyen bir eniştem yok? niye zekai gibi isyan eden bir ergen gerisi sefil kardeşim yok diye. daha böyle gider bu. bütün karakterlerin tam yerine oturduğu son yıllarda izlediğim en iyi dizi. sadece çok uzun olduğundan oyuncular için üzülüyorum, hoşaf oluyorlardır çekene kadar yav. niye 2 saat? 45 dk, bilemedin 1 saat olsun. yazıktır günahtır bu adamlara. şüküfe sana da uyuz oluyorum bil! her gördüğüne pas veriyorsun öyle bir raddeye geldim ki koyu bilal'e bile üzülmeye başladım.
bu dizi mesela yaprak dökümüyle aynı kanalda. bu da bana çok komik geliyor. nasıl ya filan diyorum ama öyle işte. yani yaprak dökümündekiler utanıyorlar mı acaba bu bizim yaptığımız dizi mi filan diye? tek geçerim geniş aileyi. bazı bölümlerde tıkansa da cevahirin nooooöööllduuuuuu? demesi yeter. allarazıolsuuün ve koyu bilalin hakkımızda hayırlısı neyse o osssun demesi de on nümero! toptan seviyorum her bir karakteri, bir gün senaryo tıkanacak ve saçmalama başlayacaklar diye de korkmuyor değilim.

ps: iş bu tanım 25. bölüme kadar izlemiş biri tarafından girilmiştir.