Şeker Portakalı'nda sevgili Zeze'nin çocuk yüreğiyle "ayağını bir cam parçasıyla kestiğinde duyduğun şey değil, başını yastıkta bir yandan ötekine çevirme gücü bile bırakmayan bir şey" diye tanımladığı duygu. Hakikaten de böyle bir şeymiş bu acı, insana ağlama takati bile bırakmayabiliyormuş.

Hele ölüm karşısındaki çaresizlik, acıyı kat be kat arttırıyormuş.

Sıyrıl güneş bulutlardan, aç kendine bir yol ayrı. Ne çare kaldı elimde sana ağlamaktan gayrı.