kişi özde ne olduğunu asla ortaya koyamaz. yaşadığı kimlik, onu oluşturan çevrenin ona verdikleri ve onun bu verilenlerden alabildikleri ile koşuttur. bunun sonucunda ortaya çıkan şey kişinin kendisinden ziyade kendisine yakın olan bir çıkarım olabilir en fazla. matematiksel olarak zaman sonsuza giderken kişi en fazla kendine yakınsayabilir ama zamanın en sonunda bile kişi asla kendine varamaz. dolayısıyla kendine gelemez, kişi asla kendisi olamaz. kendisi gibi bir şey olur en iyi, bu da yetinmeyi bilenler için iyi, benim gibiler içinse yıkımdır.