İnsanın "insan" kimliğinden kurtulmakta başarısız olduğu ütopik bir sistemde, bir diğer tutunamayanın hikayesi: Brave New World.

Distopya yapısının ötesinde benim için çok değerli bir sorgulamayı içinde barındıran kitap.

--! spoiler !--

--! spoiler !--

Gittikçe değişen ve garip(?)leşen değer yargılarının içinde kendimizi sadece birkaç yıllığına dondursak ve sonra tekrar çözülsek, "karmaşık yeni dünya" hakkındaki düşüncelerimiz ve bizim dünyamıza ait görüşlerimizin ikileminden başka bir şey değil "Bay Vahşi"nin beyninden geçenler. İnsanlığın robotlaşma ve hissizleşme sürecinden bir isyan fırlatıyor onu dışarı: Tutunamadığı yeni dünyasına baş kaldırıyor o, ikilemlere sahip birinin kafa karışıklığıyla. Tepkisizleşmiş toplumda tabii ki anlaşılmıyor, beğenilmemek bir yana garipseniyor bile. Ama sahip olduğu yargılarını -bir başına kalmak beklenen sonucuna karşı- bırakmıyor yine de.
Ütopik bir sistemde bile kişinin sahip olabileceği ikilemleri başarıyla yansıtan bu kitabın en kilit cümlelerinden biri de tam da bu konu üzerine şudur kanımca: "Hangisi daha onurludur usumuzca:acımasız kaderin sapan taşları ve oklarına katlanmak mı, yoksa silah kuşanıp karşı çıkarak son vermek mi dert yağmuruna?"

--! spoiler !--

--! spoiler !--