aldous huxley'in kaleme aldığı yıllarda bugünün dünyasının afyonlu popüler kültürünü gördüğünü neredeyse ispat eden muazzam eseri. devlet kusursuz işleyebilmek adına devasa bir makinaya dönüşmüş ve "devlet halk içindir" ilkesini tam tersine çevirerek "insan sistem içindir" şekline getirmiştir. bu dünyada şiddete yer yoktur. makinelerde üretilen insanlar mutluluğa koşullandırılmış bir şekilde sistemin çarkları arasına sürülürler. bu dünyada devletin belirlediğinden başka bir farklılığa yer yoktur. her şey ve herkes standartlaştırılmıştır. bunun dışındakilerin hepsi uyuşturularak etkisiz hale getirilir ve sürülürler.

devlet dev bir devridaim makinesi, insanlar da bu makinenin dişli çarklarıdır. insanlar üretilir, kullanılır ve yakılarak fosfora çevrilir. daha sonra yeni insanlar üretilir ve yeniden sisteme arz edilir.