Gönül hûn oldu şevkinden boyandım Ya Resûlallah
Nasıl bilmem bu nîrana dayandım Ya Resûlallah
Ezel bezminde bir dinmez figandım Ya Resûlallah
Cemâlinle ferahnâk et ki yandım Ya Resûlallah

Yanan kalbe devâsın sen, bulunmaz bir şifâsın sen
Muazzam bir sehâsın sen, dilersen rehnümâsın sen
Habîb-i Kibriyâsın sen, Muhammed Mustafa'sın sen
Cemâlinle ferahnâk et ki yandım Ya Resûlallah

Gül açmaz çağlayan akmaz, İlâhi nûrun olmazsa
Söner âlem, nefes kalmaz, felek manzûrun olmazsa
Firâk ağlar, visâl ağlar, ezel mestûrun olmazsa
Cemâlinle ferahnâk et ki yandım Ya Resûlallah

Erir canlar o gül buy'i revan bahşın hevâsından
Güneş titrer, yanar dîdârının bak ihtirasından
Perişan bir niyâz inler hayatın müntehâsından
Cemâlinle ferahnâk et ki yandım Ya Resûlallah

Susuz kalsam, yanan çöllerde can versem elem duymam
Yanardağlar yanar bağrımda, ummanlardan nem duymam
Alevler yağsa göklerden ve ben masseylesem duymam
Cemâlinle ferahnâk et ki yandım Ya Resûlallah

Ne devlettir yumup aşkınla göz, râhında can vermek
Nasip olmaz mı sultanım haremgâhında can vermek
Sönerken gözlerim asan olur âhında can vermek
Cemâlinle ferahnâk et ki yandım Ya Resûlallah*

Boyun büktüm, perişanım, bu derdin sende tedbîri
Lebim kavruldu âteşten döner pâyinde tezkîri
Ne dem gönlün murad eylerse taltif eyle kıtmîri
Cemâlinle ferahnâk et ki yandım Ya Resûlallah

Şair: Yaman Dede