elif Şafak ‘ın 1997 yılında yayınlanmış ilk romanı.ele aldığı karakterler, işlediği konular, tasvirler, kahramanların isimleri, değişik serlevhalar, ünlü şairlerden alıntılar ve daha başka bir sürü güzellik... eğer bir kitapda tüm bu yan unsurların bağlandığı nokta, kitabın felsefesi ise etkileyici bir felsefik kaynağa da sahip pinhan. Ama tanıdık bir kaynağa... sayfalarda dolaşırken ihsan oktay anar ve onun ‘puslu kıtalar atlası’nı anmamak mümkün değil zira.*

kitap da bol bol ilginç karakterler yer almış. hepsi tepeden tırnağa tanıtılmış. *ayrıntı sever okuyucu için harika ama sevmeyenler için sıkıcı olabilir. Bir de cinsellik öğeleriyle dikkat çekebilir; Pinhan’ın iki başlılığı*(çift cinsiyetli), ve bazı karakterlerin eşcinselliği ilginç kılmış romanı. Mekan, sokak, mahalle isimleri, lakaplar da ayrı bir hoşluk katmış.

Uslup olarak incelediğimizde ise elif şafak’ın tarzını henüz o zaman yakalamış olduğu görülüyor. zaten kendiside pinhan’ı miadı olarak tanımlıyor. zevk veriyor insana kelimeler. Belli gelişi güzel seçilmedikleri ve dikkatle tek tek yerleştirildikleri. Buram buram edebiyat kokuyor.

kitabın güzelliklerinden bir başkası;
*
periden güzel huriden müstesna
sebeb-i enva-i bela türlü cefa
tam üç tane ismin var iken,
sonuncusu canfeza
yedi düvel çehrene müptela
ben garip aşık-ı şeyda iken
terk-i can etmen reva mı bana
müsterih ol sırrını vermem ağyara
sırrın da senle beraber karıştı toprağa

bi-vefa, bi-vefa, bi-vefa

ve tabiki;

"ne safi kötülük; ne safi iyilik... her daim, her yerde, i-ki-baş-lı-lık"