bana kalırsa orhan pamuk yazarlık kariyerinin zirvesine benim adım kırmızıyla ulaştı. beyaz kale, sessiz ev, kara kitap'la zirveye yaklaşmıştı ve benim adım kırmızı'yla noktalandı bu iş. bu noktadan sonra yaratıcılığı ve yazarlık kalitesi ivme kaybetti. cepten yemeye başladı. bu kitabı yazmasındaki amacı gerçekten çok merak ediyorum, buradaki konunun ve kullanılan proustvari uzun cümlelerin bu kitabı sıradan olmaktan kurtaracağını mı sandı bilmiyorum, ama kendi mütevazı edebi ölçütlerime göre "yaşlandın sen orhan bey!" demekten başka bir değerlendirme gerekmiyor.

bu nobel, yazarlara pek yaramıyor, aynı şey, coetze ve g.garcia marquez'in de başına gelmişti.