Bundan birkaç yıl önce Peres'i ülkeye davet edip TBMM'de alkışlatan kimdi? Ben iyi biliyorum kim olduğunu. Tüm dünyanın gözünün üstünde olduğunu bildiği bir toplantıda şov yaparak kahraman olma çabası, bugün için hafızası nisyan ile malul olan Türk milletini ve tabii liderleri etliye sütlüye bulaşmayan ortadoğu ve Arap toplumlarını oldukça etkileyecektir. Ama KUzey Irak'ta güya eşkıyanın kökünü kazımadan çıkmayacağını söyleyen Basşbakan'ın ABD'nin ihtarının ertesi günü "İşimiz zaten bitmişti, mevsim de kış" diyerek geri dönüşünü unutmadık. Şimdi sağa sola meydan okuyup kimsenin ne dediğini umursamaz tavırlarla caka satmasına da inanmak isteyen inanır.

Her zamanki gibi yine dört ayak üstüne düştü, ne hikmetse ülkede bir türlü krizin konuşulacağı gündem oluşmuyor. Bir Ergenekon, bir Filistin meselesi ile efsaneleşen bir lider var başımızda. Dediğim gibi bugün herkesin milli gururu okşanmış, dini duyguları şahlanmışken Erdoğan'ı eleştirmek arı kovanına çomak sokmaya benziyor. Ama iş bugünden ibaret değil, Türkiye, sokaktaki adamın mantığıyla siyasetini sürdürdüğü müddetçe tıpkı İran'ın Ahmedinejad'ı, Venezuella'nın Chavez'i gibi içerdeki sorunları ve yoksulluğu dış düşmanlara meydan okuma hamasetiyle sürdürdükçe o ülkelere benzeyecektir. Bugün kazanmış gibi görünen ama yarın kaybedecek olan.

Burada kastım, "İsrail ya da ABD bunun hesabını soracak" mantığı değildir -çünkü Türkiye özünde asla onlara aykırı bir politika güdemez. Benim kastım, verdiğim iki toplum örneğindeki gibi içteki sorunların dış meselelerle örtülmeye çalışılması. Benim sorunum, kendi yoksulluğuna ve ezilmişliğine "gık!" demeyen toplumumun Filistinli kardeşleri için duyarlı vatandaş rolüne girmesi.