fransızca'da "beau" olarak bilinen güzel kelimesinin dişi versiyonudur *. aynı zamanda notre dame de paris müzikalinde garou, daniel lavoie ve patrick flori ile seslendirilen, zangoçquasimodo, papaz frollo ve subay phoebus'un çingene esmeralda'ya olan aşklarını dillendirdikleri parçanın da adıdır. özellikle rahip frollo ve zangoçquasimodo'nun esmeralda'ya olan aşkları, derecesi oldukça yüksek platonik aşk olarak nitelendirilebilir. şarkı sözlerinde üçlünün teker teker besledikleri hisler şiirsel bir dille anlatılırken, "vay be!" dedirtecek cinsten kelimelere rastlanır. quasimodo zamanın yaygın inanışına göre kendisini çarpan şeytan'a, rahip frollo gönülden bağlı olduğu notre dame'a, subay phoebus ise sevgilisine ve aynı zamanda bağlılık yemini ettiği fransa'nın sembolü olan fleur de lys'e esmeralda için yalvarmaktadır. içlerinde besledikleri maneviyat, onları ayakta tutmuş olan tüm değerler, esmeralda tutkusu yanında anlamlarını yitirmiştir. "güzel" sevmek, sevginin aşkın güzeli böyle birşeydir.
frollo:
güzel...
benliğinde canlanmış olan şeytan mıdır?
ebedi tanrı'ya yüz çevirmemi sağlamak için,
..ki yerleştirendir varlığıma tenimin isteklerini
engellemek için semaya bakmamı.
o kendinde ana günahı taşıyor,
o'nu arzulamak benden bir suçlu yapıyor,
eğlencelik, basit bir kız gibi gördüğümüz o,
birden insanlığın haç'ını taşıyor a benziyor...
oh notre dame...
bir kerecik olsun izin ver,
aralayayım bahçe kapısını esmeralda'nın.
vay be...! ( maddiyat ile alakasını kesmiş olan bir kilise papazı'nın öbür tarafla da bağlarının koptuğu an... bir de papaz olacaksın be adam utan utan!)