aşkın kendisi bir isimdi. üstelik aşkın manası tek olmadığı için, tek ismi de yoktu. çit sarmaşı aşeka kökünden gelirmiş. ''aşk ve sarmaşık '' , birbirine çok uzak ama bir o kadar da yakın iki kelime. sarmaşık dayandığı her neyse ona sımsıkı sarılıyor ve bir yerden sonra artık biz sadece sarmaşığı görmeye başlıyoruz. yani karşımızda iki farklı nesne değilde birbiriyle bütün olmuş tek bir nesne kalıyor. aşk ise insanın gönlüne düşüyor sonra tüm bedeni yavaş yavaş sarıyor tıpkı sarmaşık gibi sonra iki beden sadece bir aşkta çarpmaya başlıyor. mecnunu çölde bulan leyla ona dönüp ben geldim diyor .mecnun umursamıyor.leyla çok üzülüyor bu duruma ve ben geldim uğruna çöllere düştüğün leylan geldi diyor. mecnun leylaya dönüp eğer sen leyla isen ya ben kimim , ben mecnun isem sen kimsin diyor. bizim için bir ikilik iki beden söz konusu değil demek istiyor ben senim sen de ben diyor. başka bir yer şöyle geçiyor: '' bir söz ki leyla değil duymakta fayda yoktur. bir söz ki leyladır , gönlüme ciladır, ruhuma şifadır. gayrısını istemem ve istemeyi de istemem... ana , ata, hep hikaye... ille leyla ille leyla '' diyor. aşk budur işte dedirtiyor bize. herkese göre bir isim herkese göre bir tariftir aşk.