Merak, iyi yönde kullanılırsa 'öğrenme süreci'nde insanın yol göstericisi* ve hocası* olur, gibi bir manaya gelen veciz sözdür...

Merak, insan olarak fıtratımızda mündemiç ve mahiyetimizden* tamamen sökülüp atılması imkansız olan bir özellik olup hem yararlı hem de zararlı olabilen bir histir. İnsanın hayat tecrübesi açısından olduğu kadar ilmi açıdan da bir şeyler öğrenebilmesi için merak çok önemli bir vazife görmektedir. Kişi, araştırma yapmak ve yeni şeyler bilmek adına merak duyarsa ne ala; tersine, üstüne vazife olmayan şeylerle ilgili merak duyar ve bunların peşine düşerse, hatta bu yolda tecessüse girerse * büyük hatalar zincirinin ilk halkasına başlamış demektir.

Diğer birçok his* gibi, merak da insan için bir imtihan vesilesidir. İyiye* yönelik* kullanılırsa güzelleşir ve sahibini * güzelleştirir; aksi olursa, çirkinleşir ve aynı şekilde sahibini çirkinleştirir. İyiye yönelik kullanılırsa, talib-i ilmin* önündeki yolları kolaylaştıran ve -ümit edilir ki- onu* ilim aşkı ve hakikat aşkına ulaştıran * bir 'şey' haline dönüşür. İşte o zaman, bu sözün* hakikati meydana çıkmış olur.

Hülasa-i kelam: İlmin hocası olan merak hissi olmasaydı, insanlık* gelişemezdi... (Kötü örneklerin olması * bu fikirle bir çelişki oluşturmaz*.)