malın önde gideni. ciddi anlamda öyle. çocukluğundan kaynaklanıyor bu. kendine en yakın gördüğü "abi"si takımda, ümit karan'mış. yahu, hiç mi bu çocuğa yol gösteren yok? her şeyin yalan dolan olduğunu ne zaman öğrenecek bu topçular? ne yıldızlar kaymadı mı türkiye'de? ne demiş: "galatarasay benim yuvam, buradan süper bir başarı yakalamadan ayrılmam, bla bla.."

yahu, senin yurt dışıdna bir kulüpte başarı yakalaman, bizi gerçekten daha çok sevindirir. bir türkün bir yabancı takımının yıldızı olması bizi gururlandırır, tıpkı nihat gibi, tugay gibi.

bakınız cesc fabregas'a. adamın dediği şey, "hayatımda yaptığım en iyi şey, barcelona'dan arsenal'e gelmekti".

neden? çünkü futbolun merkez, footballun ata sporu olduğu yer ingiltere. orada futbol sadece duygu ile değil, aynı zamanda teknik ile, sağlık ile, antreman ile ıvır ile zıvır ile oynanıyor. "ben takımımı satmam" dediğinde kimse seni sallamıyor. onlar söylediğine değil, oynadığına bakıyor. fabregas denilen bir adam "yetenekli, ama genç, daha çocuk bak sakalları çıkmamış" mantığı ile kadro dışı bırakılamıyor.

ha adam ne yapıyor, çıkıyor premiere lig gibi bir hayvani ligde, orta saha olduğu halde, 45 maçta 13 gol 24 asist yapıyor. diyecek söz yok. hala daha "ühü aurelio fenerli değilmiş" diyorlar. değil tabi kardeşim. adam profesyonel futbolcu, ekmek parasını kazanıyor. artık bu şekilde görmelisin, lütfen.. neden türk milli takımını seçti sanıyordun?.. yanlış mı yaptı? elbette hayır! ama bunu anlamayarak biz yanlışı yapıyoruz.

bu sebeple, arda gitsin, gerçek futbolu öğrensin.