son yıllarda terore tepki gösteren vatandaşlara basının genel olarak verdiği addır provokatör. altınolukta, trabzonda, izmitte, kayseride, zonguldakta, seferihisarda, fethiyede, serikte ve özelikle ege ve akdeniz sahilinde benzeri irili ufaklı yerlerde yıllardır tam anlamıyla işgal eden, hırsızlıkları, çeteleri, tehdit ve sindirmeleri adet edinen, istiklal marşı çaldı diye vatandaşın üzerine kamyon sürüp katliam yapan bu gruplara karşı vatandaş galeyana gelip tepki gösterirse buna provokasyon denir. ergenekonun uzantısı denir.
ancak diyarbakırda şehrin göbeğinde apo posteri açan, polisi dayaktan geçiren, balkonlarına bayrak asan bir kaç kişiyi linç etmeye kalkan, devlet dairelerini basıp türk bayrağını indiren göstericilere ise sadece ' cana geleceğine cama gelsin' denir.
aslında yapılan şey doğruları söyleyememektir. aslında ortada provokasyon filan yoktur, düpedüz halkın 'yeter artık' diyerek alevlendiği kontrol edilmesi güç bir alevlenmesi söz konusudur.
yapılan şey belki de türk halkın sigortalarının ne kadar dayandığını ölçmeye çalışmaktır. kardeşlik edebiyatı savunulması, anatılması kolay bir söylemdi ancak şu dönemde maalesef giderek anlamını yitirmekte. bunu mahalle arsında, komşulukta, iş yerinde, kahvede, kız alıp verirken velhasıl hayatın her aşamasında görüyoruz artık.
kürtçü kesim yılar önce kardeşlik sözünü kendi zihninde yoketmişti zaten. aksi takdirde isyan etmenin meşru zemini kalmazdı. mhp sempatizanı kesim artık pkkcı yada kürtçü kelimesinin yerine direk kürk kelimesini kullanır oldu maalesef. islamcılar ise son dönemde önlerine atılan ' her örgütün başı ergenekon' niçimindeki bir kemikle oynayıp, pkk yı da ergenekonun taşaronu görüp aklınca teşhis koyuyor terore ve kamplaşmaya. tabii hiç bir akılcı veriye dayanmayan bu izahattan bir dönem sonra vazgeçecekler ancak kardeşliğin neden bitmek üzere olduğunu bu tezleri açıklıyamıyor elbette.
eylemli pkk tarihinin (24 yıl) dörtte birinde islamcı eğilimli gruplar ülkeyi yönetti. dini referansların etnik öğeleri bastırması sonucu güney doğuda pkk nın yasal uzantısı parti bir miktar oy kaybetti, ancak sıfıra yaklaşmış olan teror şu an doksanlardaki terorist sayısına tekrar ulaştı. abd endexli ırak politikası, ve dini referanslı politika üretmeler de boş çıktı. teror tekrar azdı, üstelik bu kez terorle mücadele etmek başına bela almak anlamı da taşıyabilir. terorle en çok mücadele edenler neredeyse suçlu ilan edilir oldu. artık asker de polis de 'yasanın verdiği yetki bu kadar, neden başımı belaya sokayım diyor' diyor da her kes gemisini kurtaran kaptan modeline geçince onar onbeşer şehitler geliyor.
türk halkı kızgın, türk halkı tepkili, neden diyor, sorumlu arıyor, ergenekon mergenekon kesmiyor. yıllardır başımızda olanlar, oy verdiklerimiz neden elini taşın altına koymuyor diyor. bu öfke nöbetlerini provokasyon diye geçiştirmek daha büyük belaların başımıza geleceğinin habercisi olsa gerek.