Foucault Sarkacı adlı eseri okurken kendisini tanıma onuruna nail olduğum dünyamızı 1700'lü yıllarda şereflendiren okültist, kabalist, alkimist ve de hepsinden önemlisi ölümsüz kişilik. Hem tarihi bir kişilik hem de bir roman kahramanı oluyor bu durumda kendileri. Umberto Eco'nun aktardığına göre kendisi dünyamızda değişik defalarda ve değişik kimliklere bürünerek birçok kez bulunmuş. Dünyaya sahip olmayı sağlayacak o sırra, Eco'ya göre Tapınak Şövalyelerinin belki de eriştiği sır, çoktan vakıf olmuş, meşhur felsefe taşının da kendisinde bulunduğu rivayetleri ortalıkta dolanan, çekici, zarif ve kadın ruhundan anlayan bir o kadar da seksi kişilik. Eco'nun kitabında onu tanımlayan en hoş şey şu idi kanımca: "...tüm inançlara saygılı takdire şayan bir inançsızlık hali" Yazarın deyimiyle asla gizemci değil ama erginlenmiş bir kişi. Vakıf olmadığı ezoterik bir topluluk, initiation ayini vs. yok adeta bu kontun. Romanın kanımca en karizmatik ve çekici erkeğidir. Hem de yaşını başını tahmin edemeyeceğimiz kadar çokça almışken.