1-
bir hikayecik vardır.
zamanın birinde bir adam çölde atıyla seyahat etmektedir. yerde bitkin yatan bir adam görür. usulca yanına yaklaşır, su verir ve atına bindirir.
birden bire yerde bitkin yatan adamcağıza derman gelir ve adamı tuttuğu gibi yere fırlatır. adam yere düşerken bunun bir "numara" olduğunu anlar ve seslenir
"hey bakar mısın"
"ne oldu"
"bu atı bu şekilde çaldığını kimseye söyleme"
"neden peki"
"bu yayılırsa eğer insanlar arasında güven duygusu kaybolur ve kimse çölde ki bir garibana yardım etmez"
2-
geçen sene kurban bayramı için ihh binasındayız. insanlar akın akın gelerek kurban veriyorlar. viyana'dan kalkmış gelmemiş ve vietnam'a gidecek olan bir abimiz yanımda. pasaportu , parayı alıp çıkıyoruz.
kapıda birisi bize soruyor : "güvenilir mi burası , kurban verelim mi?"
iç rahatlığı ile kafamızı sallıyoruz...
taksiye atlayıp havaalanına doğru yol koyuluyoruz...
3-
Yardım dernekleri, derneklerimiz tam da bu işi öğrendi derken çıkan bu olay beni ziyadesiyle üzdü.
Eğer doğru ise "kızım Fatıma bile olsa" demeyi bize "Efendimiz" öğretti. Bir fasık bize bir haber getirdiğinde araştırmayı sonra inanmayı "Kitap" bize öğütler.
İnşallah doğru değildir diyorum ve ayaklarımızı kaydırma Allahım diyorum. Allah adamı en iddialı olduğu yerden vurur bunu da biliyorum...
4-
Bu olay tez zamanda açıklığa kavuşana kadar ben ihh kapısında verdiğim o iç rahatlığı ile cevap veremeyeceğim ve yüzümde viyana'dan gelip vietnam'a giden o gönül erinin feraseti olmayacak deniz feneri derneği'ne karşı.
Bir an önce kendilerini ve ümmeti bu ayıptan kurtarmalarını diliyorum..