düşünsenize ölünce yok olacaksınız, böyle inanıyorsunuz,ömür dediğiniz şey ortalama 70-80 yıl ,yaklaşık üçte biri uykuda geçiyor,çocukluk neysede yaşlılık dönemleri tam bir işkence çoğu zaman,1 yıldan fazlası tuvalette,2 yıl banyoda,6 yılı yollarda,20 yıl mesaide modern köle olarak,hasta olduğumuz dönemler,başımızın karnımızn biyerlermizn ağırdığı dönemler,üzgün olduğumuz anlar,finaller vizeler,iett ,banka vs kuyruklar,öss hazırlık,tüm bunlardan arta kalan zamanlarla yetinmek zorundasınız,mesela bir yakınınız ölüyor o şimdi cennete diyemiyorsunuz,çocuğunuz sorarsa o şimdi yok oldu gitti evladım,uçak turbulansa girse,deprem olsa sığınacak bir merci yok,ve en kötüsü sürekli geçen zamanın ömrümüzden çalıp bizi yok oluşa yaklaştırdığını düşünmek,bizse Allah'a inanıyoruz her ne kadar günahkar olsakta bu tarz kaygılarımız yok.Şimdi ateiste acımayalımda ne yapalım.Madem yok olacaksam ne diye varım.ama sevgili ateist arkadaşlar inanmadıkları Allah tarafından sonsuza kadar yaşamak üzere yaratılmış bir ruha sahip oldukları için,yok olacaklarına inansalar bile bunu hissedemezler,yok olduklarını düşündükleirnde bile bir varlık ki yine kendileri oluyor o varlık o yokluğu gözetler gibidir.ruh yok olmayı kabul etmez bu yüzden sıkıntıya girer.hislerinizi dinleyin.