televizyonda haberi ortasından izlemeye başlamıştım. ben o imkansızlıklara rağmen üniversite sınavında bir yere yerleştirildiğini öğrendim önce. televizyon karşısında tüylerim diken diken oldu. gözlerim yaşardı. azmine, umuduna, kendiyle barışına hayran kaldım ağzımda bir sırıtışla. haberin devamını izleyip hacettepe ingilizce tıbba yerleştirildiğini öğrenince apaçık dehşete kapıldım. takdir ettim. hayran kaldım. o kadar hayran kaldım ki bunu sözlere dökebileceğimi sanmıyorum.
ben de kazandım üniversiteyi ama ikinci senemde. kazandım diye gurur da duydum üstelik ama ne yalan söyleyeyim ben bu insanı görünce utandım kendimden, en ufak şeylerde salya sümük ağlayıp pes etmemden.
ailesinin uğruna onlarca para harcadığı ama buna rağmen sağlam uzuvlarını, gençliklerini beyhude yere harcayan gençler adına da utandım.
on iki kardeş, çoban, engelli, hakkari ve hacettepe ingilizce tıp...
seninle gurur duydum irfan, yolun her daim açık olsun, hayatın hep o tertemiz gönlünce olsun.