bağlaç

  1. "ve, ki, de, hem, ne, ile, ama, fakat, lakin, çünkü, oysaki, mademki, ..." gibi tek başlarına hiçbir anlam taşımayan sevgili sözcüklerdir; ikiliyi birbirine bağlarlar: iki özne, iki nesne, iki yüklem, iki dolaylı tümleç, iki zarf tümleci, iki cümle, ... *

    Ne var ki güzel dilimizde sözcükler kullanıldıkları cümleye göre değerlendirilir; yani benim ilk cümlede bağlaç kapsamında sözünü ettiğim "ile", kullanımına göre edat olarak da değer kazanabilir: Ekmeği bıçakla usulca kesti, cümlesinde olduğu gibi cümleye "araç" ilgisi katarsa edattır.

    Bağlaçlar bağlama görevini olması gerektiği gibi yerine getirdiğinden kendilerinden sonra virgüle gerek yoktur değerli okuyucular!!! Ve bilirsiniz, gereksiz işaret kullanımı da pek hoş gelmez göze.

    "Hem konuşuyor * hem de ağlıyordu, ama söyledikleri anlaşılmıyordu."
    "Eğer sen istemezsen, ne ben yardım edebilirim sana * ne de sen kendini durdurabilirsin."

    Şunu da özellikle belirtmek isterim ki "ne... ne" bağlacı cümleye olumsuz anlam katar, dolayısıyla "ne"den sonra gelen eylem olumlu çekimlenmelidir, tabii eğer anlam kargaşası yaratmak istemiyorsanız!

    "Ne sevdi ne de saydı tüm o insanları; onlar olsa olsa bir geçişin kahramanlarıydılar gözünde." * *
    (#208037) mavipostaguvercini|11.08.2008 15:19|