bıyıklı ve sakallı birini işyerime almam ama mallarımı şakır şakır satıp cebimi doldururum. o dev bankalarında şakır şakır kredi verip elemanlarıma yalatırım bi yerlerini. türkiye gibi bir pazarda müşteri portfoyü açısından sakallı ve bıyıklı müşterilerin büyüklüğünü tahmin edebilirsiniz sanırım. ne var kardeşim bu sakal bıyıkta ya niye her sabah ben sakal traşı oluyorum kirli sakal bırakamıyorum meselâ? neden hayatlarımızı zora sokuyoruz herşey insanlar için değil mi? başlıktaki sözleri sarf edern kişi rahmi koç'tur. fil dişi kulelerde oturmak işte böyle bir şey.