anneye, babaya, kardeşe ya da arkadaşa duyulan sevgiden çok farklı, aşktan daha yoğun olan histir. kanın çekilir heyecandan adeta, adını bile ansan sevdiceğinin. tsunami etkisi yapar gülümsemesi yansıdığında yüreğine, sarsılırsın onun ışığıyla dalga dalga. bir an uzak kalmak canını herşeyden çok acıtır, kan damlar yüreğinden o yüzünü azıcık eğse... sayılı gün geçmez, onsuz sabah olmaz, hiçbir şeyin tadı yoktur gerçekten!
gözler yosun tutar ağlamaktan; mutluyken de, hüzünlüyken de dökülür yaşlar usul usul. gözyaşı, ruhundan taşan sevgidir insanın; sığdıramazsın onu içine, kimseyle paylaşamazsın. ona anlatamazsın bile kalbinden geçenleri; ne kelimeler yeter buna, ne de zaman. tüm zamansızlıklara inat, amansız bir tutulmaya düşmektir kara sevda; amansızca bağlanmaktır...
yanındaysa sevdiceğin, kıskançlık denen illetten, kaybetme korkusundan, el eleyken bile hasretinden, bir kötü sözünün açtığı bin fersah yaradan sürünürsün. en kötü yanı budur zaten: lime lime olursun da öldürmez kara sevda. ama en iyi yanı da budur: onu bir nanosaniye daha fazla sevebilmek için her acıya razısındır... "düşeceksem en yüksekten düşerim" der, bırakırsın kendini; ellerindesin... ondan gelecek herşeye razısındır kayıtsız şartsız! ne dese başının üstüne... kişiliksizleşmek, kendini kaybetmek ayıp gelmez; hayallerin, umutların, rüyaların sadece onun üstünedir. hayatın merkezi o'dur artık, giderse dağılır dünyan...
ya sevdalın yoksa yanında? özlem nasıl delirtir insanı öğrenirsin. hiçbir uyku avutmaz; hiçbir ilaçyatıştırmaz, sakinleştirmez hırçınlığını. o yok, sen yoksun; dünya da yok olsun istersin...
ama en beteri, karşılıksız tutulmaktır kara sevdaya... işte onlara allah sabır versin!