kucukken incecik sesinizle uyuyamadiginiz zamanlarda anne yerine babacigim diye seslenirsiniz genelde. verdigi guvenden midir onu tercih sebebiniz bilinmez ama o sicacik elleriyle sacinizi oksayip "hadi uyu kucuk askim" diyene kadar gozunuze uyku girmez. ayaklarinin uzerine kucuk ayaklarinizi koyarak size ilk dans etmesini, denize girerken kucagina alarak ilk yuzmesini, bisikletinizin arkasindan tutarak kullanmasini ogreten ilk kisidir...ve hayatiniz boyunca muhtemelen esinize asik bile olsaniz; en cok seveceginiz, en cok hayranlik duyacaginiz, en cok guveneceginiz tek erkektir. yasiniz kac olursa olsun siz onun hep kucuk prensesi olarak kalirsiniz...evi erkekler aramaya basladiginda kiskancliktan gozlerinden atesler cikar, normal arkadas statusundeki erkeklere bile gozdagi vermeyi ihmal etmez, her zaman ve her yerde "benim prensesimi uzersen, olumlerden olum begen" bakislari firlatir tum hemcinslerine...o babadir, salincakta sizi sallayan, hastalandiginizda isini gucunu birakip butun gun basucunuzda bekleyen, annenize asik ama sizi hicbirseye degismeyen, fircada biraktiginiz saclari gizliden toplayip cuzdaninda saklayan, kucukken ona yazdiginiz abuk mektuplari gomleginin cebinde kalbine yakin yere koyan, ve ici hic el vermese de geleceginiz icin sizi uzak ulkelerden birine gonderirken "erkekler aglamaz" diyen tum onyargilari yikip cocuklar gibi havaalaninda arkanizdan el sallayandir...iciniz parcalanir onu o sekilde gorurken ama en cok da bazi geceler ondan kitalar kadar uzakken ruyada oldugunu gordugunuzde hungur hungur telefona sarilmak koyar...o bunlardan habersiz uykulu sekilde acarken telefonu "babacigim seni cok seviyorum, beni birakip gitme sakin" dersiniz ve o en neseli sesiyle "torunlarimi gormeden, onlari sevmeden surdan suraya gitmem" diyerek icinizi rahatlatir...o babadir ve yikilmayandir...o babadir ve guvendir...o babadir ve yasama sebebidir...