sabah akşam hiç durmadan yaptığım şey. yukarda anlatılmış aslında işin özü ama bir de kendimden örnek vererek ben açıklamaya çalışıyım durumu.
6 senedir sevdiğim bir atesit arkadaşım var. bu arkadaşım 6 senedir gayet iyi anlaştığım, beraber vakit geçirdiğim, gezdiğim tozduğum eğlendiğim dertleştiğim çokca sevdiğim iyi birisi. inandığım şeyin kesinlikle doğru olduğunan inanan ben -mrty-, bu arkadaşımın da doğru yola girmesini yani kendimce iyiliğini istiyorum. bunun için dua ediyorum. her ne kadar bu konu artık aramazda geçmese de en büyük temennilerimden birini oluşturuyor bu durum.
şimdi ben, sevdiğim bir arkadaşımın yanlış yolda olduğunu düşünüp üzüldüğüm için aşağılık bir insan mıyım? veya o, yanlış bir yolda olduğumu düşünüp üzüldüğü için aşağılık bir insan mı?

(bkz: müslümana acımak)