Geçen gün Ege'nin incisi İzmir'in en mutena semtlerinden olan Alsancak'ta çok mühim bir sebeple avare avare dolanıyordum ki yolun kenarından "vikvik" tarzı bir ses yükselince tüm dikkatim dağıldı. Sesin geldiği yöne bakınca ne göreyim beğenirsiniz, bir minik kedi yavrusu durmuyor mu beğenirsiniz. Kedi aç ve yorgundu belli ki anne ve kardeşlerinden uzak düşmüştü. Onları arıyor ve bulamıyordu, o an nasıl üzüldüm, dünyalar başıma yıkıldır. Hemen burger kinge gidip kendisine bir hamburger aldım, kendisine sormadım ama beğenmeyeceğini düşünerek içine hardal, ketçap, mayone ve soğan koydurtmadım. Kediye acıdım. Hamburgeri verdim karnını güzelce doyurdum. Kendisini kapısı gösterişli bir zengin evin bahçesine terkettim. Az daha yürüsem kilise avlusuna bırakabilirdim ama canım sıkılmıştı daha fazla bu sorumluluu taşıyamazdım. Anası baksın diye düşündüm. Evet acıdım kediye.