bediüzzaman said-i nursi, ölümle ilgili enfes bir ifade kullanmış: "uykunun büyük kardeşi." nasıl insan vücudu gün içinde yoruluyor ve akşam olunca dinlenmeyi istiyorsa... bir ömüre bakınca çocukluk sabah vakitlerini, ihtiyarlık ise akşam vakitlerini andırıyor. hem ruh hem bedenin artık bu dünyanın ızdıraplarına, elemlerine, kederlerine dayanamamısı; yani ayrılma vakti. uyku, bir bakıma ölümü andırıyor, insan gününün üçte birini ölümün küçük kardeşine ayırıyor. o kadar tatlı geliyor ki insana, kimi zaman kalkmak istemiyor. lakin ölüm korkunç geliyor. ancak insan bedeni istemese de ruhu öteki alemi arzu ediyor, istiyor.